Η πρώτη απόπειρα του Χουάν Μανουέλ Ινσαουράλδε ν’ ασχοληθεί με τον αθλητισμό τον βρήκε να φορά άσπρη στολή και να προσπαθεί να μην βρεθεί στο τατάμι. Ενας μικρός τζουντόκα.
Το όνειρο των πολεμικών τεχνών τελείωσε νωρίς. Ένα χρόνο μετά την ενασχόλησή του με το τζούντο, αποφάσισε πως δεν του ταιριάζει. «Μαμά, θέλω να πάω ποδόσφαιρο», είπε ένα πρωί στη κυρία Ρόζα. Μετά έπρεπε να ενημερωθεί σχετικά ο κύριος Μανουέλ. Ο ηλεκτρολόγος αυτοκινήτων πατέρας του. Πες, πες του πήρε λίγο χρόνο, αλλά κατάφερε να κερδίσει τη… μάχη με τους γονείς του και σε ηλικία επτά ετών αφοσιώθηκε στο ποδόσφαιρο. Οι κακές γλώσσες, βέβαια, λένε πως ουδέποτε ξέχασε τελείως το τζούντο κι αυτό φαίνεται στις επεμβάσεις του μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η αλήθεια είναι πως πρόκειται για την επιτομή του Αργεντινού αμυντικού. Σκληροτράχηλος, πολύ δυνατός, ατρόμητος στις επεμβάσεις του, δεν διστάζει να βάλει τα πόδια του στη φωτιά και παίζει πολύ με το κεφάλι, γεγονός που του επιτρέπει να σκοράρει συχνά από στημένες φάσεις.
Μετά την αλλαγή κατεύθυνσης, η μητέρα του ήταν αυτή που κλήθηκε να τραβήξει το μεγαλύτερο… μανίκι. Από τη στιγμή που δεν εργαζόταν ανέλαβε να πηγαινοφέρνει τον Χουάν με μηχανάκι στην άλλη άκρη του Τσάκο για να κάνει προπονήσεις. Επειτα από 2-3 αλλαγές Ακαδημιών, σε ηλικία 15 ετών βρέθηκε στην ομάδα Λα Κομούνα. Μια από τις ομάδες… δορυφόρους της Νιούελς Ολντ Μπόις. Αμέσως άναψε μέσα του η ελπίδα μιας μεταγραφής στους «λεπρούς».
Τα πράγματα, όμως, δεν του πήγαν όπως τα περίμενε. Επειτα από σχετικό δοκιμαστικό, η Νιούελς Ολντ Μπόις επέλεξε να εντάξει στις ακαδημίες της επτά παίκτες της Λα Κομούνα, αλλά όχι τον Ινσαουράλδε. Ο Χουάν δεν απογοητεύτηκε, συνέχισε τη δουλειά για να βελτιώσει τις αδυναμίες του και ήταν πεπεισμένος πως θα τα καταφέρει.
Για να πετύχει το στόχο του, βέβαια, έπρεπε να φύγει από το πατρικό του, να ταξιδέψει σχεδόν 1.000 χιλιόμετρα και να πάει στο Μπουένος Αϊρες. Εκεί όπου τον περίμενε με ανοιχτές αγκάλες η Τσακαρίτα. Εκανε το ντεμπούτο του το 2003 σε ηλικία 19 ετών. Απέναντι σε ποιον; Στη Νιούελς που τον είχε απορρίψει. «Δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ αυτό το ματς αν και η χαρά της πρώτης εμφάνισης μετριάστηκε από την ήττα», λέει και συνεχίζει: «Δεν είχαμε καλή ομάδα τότε, αλλάζαμε συνέχεια προπονητές και η κατάσταση ήταν άσχημη». Και για την ομάδα και για τον ίδιο, αφού μετά τον υποβιβασμό της Τσακαρίτα στη δεύτερη κατηγορία οι άνθρωποι του συλλόγου ήθελαν είτε να τον αφήσουν ελεύθερο είτε να τον δώσουν δανεικό στην Εστουντιάντες.
Τότε ήταν που άρχισε να τον παρακολουθεί πάλι η Νιούελς καταλαβαίνοντας το λάθος που έκανε όταν τον είχε απορρίψει. Τελικά, το 2008 το κάρμα του εκπληρώθηκε και φόρεσε την κόκκινη μαύρη φανέλα των «Los Leprosos». «Όταν ήμουν νέος δεν με πήραν και τώρα που μεγάλωσα με αγόρασαν. Χαίρομαι που είμαι στην ομάδα» δηλώνει με νόημα σε συνέντευξή του στο περιοδικό El Grafico.
Με τη Νιούελς η αξία ανέβηκε κατακόρυφα. Εγινε βασικό στέλεχος της ομάδας που φλερτάρει με τον τίτλο του 2009, πέτυχε κρίσιμα γκολ κι έφτασε μέχρι την εθνική Αργεντινής κάνοντας ντεμπούτο σε φιλικό με τη Γκάνα. Ηταν τέτοια η πρόοδός του που οι Λεπροί δεν μπόρεσαν να τον κρατήσουν για πολύ κοντά τους. Το 2010 η Μπόκα Τζούνιορς έδωσε 1,8 εκατ. ευρώ για να αγοράσει το 80% των δικαιωμάτων του και ο Ντιέγκο Μαραντόνα τον ξανακάλεσε στην εθνική. Επαιξε άλλο ένα ματς, ήταν στην προεπιλογή για το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, αλλά τελικά δεν επιλέχθηκε στην 23άδα. Του έμεινε η χαρά της συνεργασίας με τον Μαραντόνα. «Είναι εκπληκτικό να είσαι στην Εθνική ανάμεσα σε τόσους μεγάλους ποδοσφαιριστές και ειδικά με προπονητή τον Ντιέγκο Μαραντόνα. Είναι ό,τι φανταζόμουν ως παιδί» λέει για την εμπειρία του με το εθνόσημο στο στήθος.
Στη Μπόκα μαζί με τον θρύλο Ρολάντο Σκιάβι συνέθεσε ένα απροσπέλαστο αμυντικό δίδυμο που οδήγησε την ομάδα στην αήττητη κατάκτηση του πρωταθλήματος με μόλις έξι γκολ παθητικό. Κάπου εκεί μπήκαν στη μέση τα χρήματα της Σπαρτάκ Μόσχας που το 2007 πλήρωσε κάτι παραπάνω από τέσσερα εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσει.
Η προσαρμογή στο ευρωπαϊκό στυλ ποδοσφαίρου και τις καιρικές συνθήκες της Ρωσίας, όμως, δεν αποδείχτηκε εύκολη υπόθεση. Ο Χουάν δεν κέρδισε την εμπιστοσύνη ούτε του Βαλερί Καρπίν ούτε του Ουνάι Εμερι και περιορίστηκε σε διάσπαρτες εμφανίσεις.
Infos
# Πετυχαίνει πολλά γκολ με το κεφάλι, αλλά δεν θεωρεί πως αυτό του δίνει… πόντους στην αξία του. «Οσα γκολ κι αν βάλεις είσαι , αν δεν είσαι καλός στα αμυντικά σου καθήκοντα είσαι τελειωμένος», λέει.
# Αυτός που τον βοήθησε περισσότερο στην καριέρα του προκειμένου να αλλάξει κάπως το στυλ του και να γίνει πιο αποτελεσματικός ήταν ο Ρομπέρτο Σενσίνι.
# Αν και αμυντικός, ο αγαπημένος του παίκτης είναι ο αρτίστας Χουάν Ρομάν Ρικέλμε.
# Είναι παντρεμένος με τη Λουσία και έχουν ένα κοριτσάκι, τη Μία.
You are not allowed to view links.
Register or
Login
