Διαβάστε το 2ο απόσπασμα από την συνέντευξή του:Για την πολυσυζητημένη συνέντευξη τύπου μετά τον Πανθρακικό:«
Όταν δουλεύεις σε έναν σύλλογο όπως ο ΠΑΟΚ για εννέα μήνες είναι λογικό να συμβούν δύο - τρεις τέτοιες καταστάσεις όπου σαν προπονητής καλείσαι να δείξεις στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στους ανθρώπους κατά κάποιον τρόπο την γυμνή αλήθεια και αυτό όχι επειδή δεν εκτιμάς τους παίκτες ή υποτιμάς τον σύλλογο αλλά επειδή θέλεις να δείξεις τα πράγματα στην αληθινή τους διάσταση, ίσως και να θέλεις να δεις μια θετική αντίδραση από τους παίκτες σου. Αυτό είναι κάτι που κάνουν παγκοσμίως οι προπονητές. Και το πιο σημαντικό στον ΠΑΟΚ φέτος, ήταν μετά από αυτό να αντιδράσει η ομάδα με θετικό τρόπο.
«Αν ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτή την τελευταία συνέντευξη Τύπου μετά από το παιχνίδι, θα δείτε ότι εγώ επαινώ πρώτα τους παίκτες μας αλλά στη συνέχεια κάνω μια πραγματική, αλλά αμφιλεγόμενη σύγκριση -δυστυχώς- με τους παίκτες του Ολυμπιακού. Αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα.
Αν είχα αναφερθεί στον Μπεργκ αντί του Ιντέγε, πιθανότατα θα εξακολουθούσα να είμαι προπονητής στον ΠΑΟΚ. Τουλάχιστον για ένα ακόμη παιχνίδι. Είναι λυπηρό αλλά είναι αλήθεια».Αυτός ήταν ο μόνος λόγος; «Όχι. Υπήρχε επίσης ένα αίτημα από τον σύλλογο, το οποίο δεν μπορούσα να αποδεχθώ.
Την περασμένη Δευτέρα, μετά την ήττα από τον Πανθρακικό, ο πρόεδρος της ομάδας Λούμπος Μίχελ παρουσιάστηκε στο ξενοδεχείο με ένα επείγον αίτημα του Ιβάν Σαββίδη, ότι για το μέλλον θα πρέπει να ενσωματώσω στο σταφ μου τον κ Ίβιτς, ο οποίος ήταν τότε ο προπονητής της Κ20. Η ιδέα ήταν του κ. Σαββίδη που θεωρούσε ότι έπρεπε να με βοηθήσει και να κάνει το τεχνικό επιτελείο πιο ισχυρό. Επίσης, θα έπρεπε να… κάνω χώρο για τον κ.Ίβιτς, μετακινώντας έναν εκ των συνεργατών του, το οποίο φυσικά δεν θα μπορούσα να το δεχτώ, εξηγώντας ότι οι παίκτες θα το παρερμηνεύσουν και ότι κάτι τέτοιο θα έχει αρνητικό αντίκτυπο στα αποδυτήρια.
Δεν θα μπορούσα να το δεχτώ, εγκαταλείποντας κάποιον από τους ανθρώπους μου».Τι έγινε μετά; «Ακολούθησαν δύο πολύ δύσκολες ημέρες. Ο πρόεδρος Λούμπος Μίχελ, έχοντας καλές προθέσεις, κάλεσε τον βοηθό μου τον Ιβάν Λέκο με την πεποίθηση να μας πείσει για τη σοβαρότητα της κατάστασης και να επηρεάσει την απόφασή μου. Εγώ δεν θα μπορούσα να αποδεχθώ το αίτημα του κ.Σαββίδη και το όλο θέμα έληξε, με τον Ίβιτς να αναλαμβάνει τον ΠΑΟΚ».
«Φυσικά και λυπάμαι για το πως όλα τελείωσαν, αλλά πρέπει να καταλάβετε και εσείς, πως ένας προπονητής πρέπει να σταθεί στις αρχές του και να έχει μια σαφή ιδέα και στάση στη διαχείριση της ομάδας του.
Σέβομαι πάντα την ιεραρχία σε έναν σύλλογο, αλλά αν αποδεχόμουν αυτήν την συμβιβαστική λύση θα προέκυπτε ζήτημα προσωπικής ηθικής και μακροπρόθεσμα δεν θα έβγαινε σε καλό. Η αποδοχή σε ένα τέτοιο τελεσίγραφο εκείνη την περίοδο, θα σήμαινε πως θα δεν μπορούσα να κοιτάω πια τον εαυτό μου στα μάτια, πηγαίνοντας ενάντια σε όλες τις αρχές μου στα αποδυτήρια, σε όλα αυτά που πιστεύω στην προπονητική μου καριέρα».
Οργανωμενο το σχεδιο ηταν για Ιβιτς δηλαδη!
