Εγω δε καταλαβαινω γιατι ολο αυτο θα πρεπει να ερμηνευτει αποκλειστικα σαν καποιο κολλημα η εμμονή του προπονητη(κι εγω την ιδια εντυπωση ειχα) κι οχι καποιο συγκεκριμενο drill που πρεπει να περασουν ολοι οι νεφερμενοι μεχρι να ακολουθησουν επακριβως αυτα που θελει ο προπονητης, κυριως οσον αφορα την αμυντικη λειτουργία .
Υποθετω οτι μεσω αυτής της διαδικασιας ο παικτης καταλαβαινει οτι ανεξαρτητα του ταλεντου του,του ονοματος του(πχ Πριγιο) κλπ δε προκειται να παιξει αν δεν εφαρμοσει απολυτα αυτα που του ζητα ο προπονητης και απαιτει ο τροπος λειτουργιας της ομαδας.
.....
Οταν αυτο το εφαρμόζεις απαρεγκλητα (το βλεπουμε 4η χρονια) ο οποιοσδηποτε νεοφερμενος ξερει οτι βεντετισμοι και ατομισμος δε περνανε εδω, Αυτο φιλε μου δημιουργει ΟΜΑΔΕΣ.Κι απ οτι βλεπουμε μαλλον λειτουργει και φετος(ταμειο στο τέλος βεβαια).
....
Ομως δε μπορω να κλεισω τα ματια στο γεγονος οτι αυτο που κανει ο Ρουμανος δουλευει και τα αποτελέσματα φαινονται καθε φορα(με θρησκευτικη ευλαβια) απο Νοεμβρη και μετα.
Αδερφέ δεν κατανοώ τι είναι αυτά που γράφεις για drill και λοιπά "καψόνια" για τους νεοφερμένους.
Τι είμαστε ;
Στρατιωτική Μονάδα είμαστε ή ποδοσφαιρική ομάδα ;
Λες να το πίστεψε ή να το πήρε πολύ στα σοβαρά το παρατσούκλι "The General" και να ήθελε να εφαρμόσει "στρατιωτικά γυμνάσια" στους "ψάρακες", στα "γκαβάδια" και στους "νέοπες" ;
Ούτε drill, ούτε ασκησιολόγιο, ούτε "πυρ και κίνηση", ούτε τίποτα από όλ' αυτά.
Απλά έχει "κολλήματα". Τόσο απλά.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν. Άλλοι σε μεγαλύτερο, άλλοι σε μικρότερο βαθμό. Άλλοι είναι μετριοπαθείς, άλλοι είναι υπέρμετρα εγωιστές.
Αυτουνού οι "εμμονές" μας έχουν στοιχίσει 2 συνεχόμενες χρονιές την απομάκρυνση από την κορυφή και έναν τραγικό αποκλεισμό στην Ευρώπη, με σέντερ φορ τον Μπίσεσβαρ και σέντερ μπακ τον Σβαμπ !
Πέρυσι έχασε το "τρένο" με το πρωτάθλημα μέσα στο Νοέμβριο, γιατί ήθελε να παίζει με τον Βαρέλα, τον Εσίτι και τον Τέιλορ. Μετά το "κράξιμο" και αφού βρέθηκε πάνω από 12 πόντους από την κορυφή, ξεκίνησε να βάζει Λύρατζη και Τσιγγάρα.
Επίσης είναι "αστικός μύθος", ότι οι ομάδες του Λουτσέσκου πηγαίνουν τρένο μετά το Νοέμβριο. Είναι παραμύθι. Είναι αφήγημα.
Αυτό έγινε μόλις 1 φορά, την χρονιά του κλεμμένου νταμπλ.
Την χρονιά του νταμπλ, η ομάδα πήγε τρένο, από την πρώτη αγωνιστική μέχρι και την τελευταία.
Πέρυσι, αφού έχασε το πρωτάθλημα μετά τα "κλαρίνα" που κάναμε μέσα στο Νοέμβριο, από Ατρόμητο, Ιωνικό και οάρη....
και αφού προκριθήκαμε με μεγάλη δόση τύχης από τους ομίλους του conference, επειδή η αδιάφορη Κοπεγχάγη νίκησε τη Σλόβαν, ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΡΕΝΟ Η ΟΜΑΔΑ.
Διάλεξε συγκεκριμένα παιχνίδια, στο κύπελλο και στην Ευρώπη,
ήμασταν αρκετά τυχεροί και στα προημιτελικά στο κύπελλο που περάσαμε την άεχ στα τελευταία δευτερόλεπτα και το ίδιο και στην Ευρώπη με τα πέναλτι στην Τούμπα με τη Μίντιλαντ.
Στο δε Πρωτάθλημα, μας είχε τρελάνει στις ήττες, μετά το Μάρτιο.
Η ομάδα έφτασε να αγνοεί τι είναι η νίκη.
Έφτασε να έχουμε κοντά 15 παιχνίδια χωρίς νίκη.
Το ρεκόρ του μέχρι πρόσφατα ήταν τραγικό. 5 νίκες σε περίπου 25 παιχνίδια.
Οπότε καθόλου "τρένο" δεν πήγαμε πέρυσι, μετά το Νοέμβριο.
Μην τα "ωραιοποιούμε" όλα.
19 βαθμούς μακριά από την κορυφή τερματίσαμε.
