Η μας διαβαζουν η παρακολουθουν τα social media
Τοση συμπτωση?
Το γνήσιο τέκνο του Φερνάντο...
Ο Αλέξης Σπυρόπουλος την ημέρα που είχε ανακοινωθεί η παραμονή του Ιβιτς στον πάγκο ως πρώτου προπονητή του ΠΑΟΚ είχε γράψει ότι “Ο ΠΑΟΚ αφού δεν μπορούσε να έχει τον Σάντος στον πάγκο του, επέλεξε έναν διάδοχό του”.
Ο Γιάννης Κυφωνίδης, αρχισυντάκτης στον ΟΤΕ TV την ώρα του post game από την Τούμπα ψιθύρισε στα αυτιά μου “ο Ιβιτς είναι ότι πλησιέστερο στον Σάντος...” και ο Παντελής Κωσταντινίδης που ήταν δίπλα μου ως καλεσμένος κούνησε καταφατικά το κεφάλι.
Βαριά κληρονομιά και μεγάλη ταμπέλα για κάποιον που είναι νέος σε αυτή την δουλειά. Και ο Ιβιτς προπονητικά είναι νιάτο, μάλλον νεογνό. Αλλά από την άλλη είναι τέτοια η προσήλωσή του στα ματς, τέτοια η δουλειά και η νοοτροπία του αυτούς τους λίγους μήνες και τόσες οι ομοιότητες του με τον Σάντος (με όποιον δάσκαλο κι' αν κάτσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις) που αλήθεια είναι ότι η φράση “γνήσιο τέκνο του Σάντος” δεν μου μοιάζει βαριά.
Το ματς με την Φιορεντίνα ήταν πολύ υψηλών απαιτήσεων όχι μόνο για τους παίκτες του ΠΑΟΚ, αλλά και για τον προπονητή του. Συγκεκριμένα το δυσκολότερο ματς από αυτά που έχει παίξει μέχρι σήμερα ο Ιβιτς. Αυτή η Φιορεντίνα δεν έχει σχέση με τον αδύναμο και φλύαρο φετινό Αγιαξ. Ο Σόουζα είναι προπονητής υψηλών προδιαγραφών και η ομάδα του έχει αφομοιώσει από πέρυσι αυτό ακριβώς που παίζει. Ο Ιβιτς είχε μία πολύ δύσκολη δουλειά...
Ο Σόουζα τα ανακάτεψε όλα στην παρτίδα της Τούμπας και τα δοκίμασε όλα. Και με δύο φορ και με ένα φορ και με τον Μπόρχα Βαλέρο πίσω , σε ρόλο deep lying playmaker μπροστά από τα τρία στόπερ, αλλά και μπροστά σε ρόλο μεσοεπιθετικού πίσω από τα δύο φορ. Και με Τέγιο, Μπερναντέσκι, αλλά και με το πιο ορθολογικό Ολιβέιρα, Τόμοβιτς να παίζουν όλην την πλευρά με την ασφάλεια των τριών κεντρικών αμυντικών, με παιχνίδι κατοχής, με πρέσινγκ ψηλά, αλλά και με παιχνίδι υπομονής.
Οτι κι' αν δοκίμασε ότι κι' αν έψαξε με το κοφτερό μυαλό του μέσα στο ματς, ο Ιβιτς είχε πάντα μία απάντηση, αλλά και ορισμένες εκπλήξεις.
Οχι δεν ήταν τέτοια ο Πέλκας, τέτοια ήταν για παράδειγμα το 3-5-2 το οποίο ο Ιβιτς δεν μας είχε δείξει όχι σε επίσημο ματς αλλά ούτε σε φιλικό. Οσο σκάουτινγκ και να είχε κάνει ο Σόουζα 3-5-2 δεν είδε πουθενά.
Και όμως ο Ιβιτς το εμφάνισε από το πουθενά και οι παίκτες το έπαιξαν σαν να ήταν αυτό που έκαναν πάντοτε. Ο Σέρβος δεν ρίσκαρε ποτέ.
Οταν παίζεις με τον καλύτερο πρώτα κοιτάς να τον εξουδετερώσεις και να μην χάσεις και μετά τα υπόλοιπα. Ο Ιβιτς δεν έχασε γιατί έκανε ακριβώς αυτό. Πήρε το ματς από τους παίκτες του και το έπαιξε με τον Σόουζα. Οι δυο τους, σαν μία παρτίδα σκάκι. Ακόμη και η Τούμπα ήταν αρκετή ήσυχη, διότι το κοινό κατάλαβε ότι έβλεπε... παρτίδα σκάκι. Ο Σόουζα προσπαθούσε να κάνει ματ, ο Ιβιτς προέβλεπε τις κινήσεις του Σόουζα και τις σταματούσε, είχε για κάθε μία κίνηση του Πορτογάλου, μία δική του απάντηση.
Και στο τέλος έβαλε απέναντι στην Φιορεντίνα, μία... ασπρόμαυρη Φιορεντίνα. Καθρέφτισε τον εαυτό της με τις φανέλες του ΠΑΟΚ και την έπιασε στον ύπνο. Εκεί που πήγε να της πάρει και ολόκληρο το ματς με τον Ροντρίγκες να χάνει την τεράστια ευκαιρία.
Το αποτέλεσμα του ΠΑΟΚ δεν είναι κακό. Η ισοπαλία του αφήνει ορθάνοιχτη την πόρτα της πρόκρισης. Βεβαίως ο ΠΑΟΚ είχε και προβλήματα. Το transition του για μία ακόμη φορά σε απαιτητικό ματς αποδείχτηκε προβληματικό.
Οι κάθετες σπάνια περνούσαν, η μετάβαση δεν γίνονταν γρήγορα και η άμυνα της Φιορεντίνα με τις αλληλοκαλύψεις της πάντα προλάβαινε, ενώ το αντίθετο συνέβαινε στο δικό του μισό γήπεδο. Εκεί ο ΠΑΟΚ συχνά έκανε αβίαστα λάθη, και οι “βιόλα” ήξεραν πως αυτά τα λάθη να τα μετουσιώσουν σε ευκαιρία. Αλλοτε ο Γλύκος, άλλοτε ο Βαρέλα, και άλλοτε ο Κάνιας βοηθούσαν ώστε να μην γίνουν γκολ. Τέτοια λάθη πλήρωσε στα ματς με τον Αγιαξ. Με την Φιορεντίνα ήταν λιγότερα αριθμητικά από αυτά κόντρα στους Ολλανδούς, αλλά ήταν και πάλι πολλά και ειδικά τα αβίαστα. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να το προσέξει, όπως πρέπει το club ΠΑΟΚ να προσέξει ως κόρη οφθαλμού τον Ιβιτς.
Εμφάνισε 3-5-2 χωρίς να το έχει παίξει ποτέ, με τον Μπίσεσβαρ να μην χωράει σε αυτό το σύστημα. Ούτε και ξέρω τι θα είχε συμβεί σήμερα αν ο ΠΑΟΚ λόγω αυτής της επιλογής του Σέρβου έχανε το ματς. Και μπορώ να το γράψω με άνεση. Και να έχανε το ματς λόγω αυτού του 3-5-2 και να έχανε το ματς χωρίς να είχε ρίξει τον φορμαρισμένο Μπίσεσβαρ σε αυτό, πάλι σωστά θα είχε πράξει. Και δεν το λέω τώρα, το είπα την ώρα που το έκανε στην μετάδοση του αγώνα, χωρίς να ξέρω πιο θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα.
Γιατί η ιδέα η Φιορεντίνα να βρει απέναντί της τον.... εαυτό της στο τελευταίο μισάωρο, ήταν μία καλή ιδέα με ποδοσφαιρική λογική. Οπως μια καλή ιδέα ήταν να παίξει δίδυμο στην επίθεση ο Ροντρίγκεζ με τον Τιάμ που είναι γρήγοροι και μοιάζουν ταιριαστοί ως “ζευγάρι”, επιθετικών. Εν τέλει λειτούργησε και άψογα, αν όμως ο ΠΑΟΚ είχε χάσει ακόμη και από στραβοκλωτσιά, τότε ο Ιβιτς σήμερα θα ήταν για τους περισσότερους “αυτός που το έχασε”...
Και επειδή ως νέος προπονητής θα πειραματιστεί πολύ με την έτσι κι' αλλιώς νέα ομάδα του ΠΑΟΚ, θα υπάρξουν και πειράματα που δεν θα πετύχουν. Τότε ας μην πέσουν να τον φάνε, οπαδοί και media, τουλάχιστον όχι με την πρώτη στραβή. Διότι ο Ιβιτς μας το δείχνει ότι απέχει πολύ ασφαλώς, αλλά μπορεί να γίνει ένας σπουδαίος προπονητής. Οχι ένας νέος Φερνάντο Σάντος, αλλά ένα σπουδαίο προπονητικό τέκνο του Πορτογάλου...
Υ.Γ. Δύο μη φάουλ που πήρε η Φιορεντίνα κι' ένα ανάποδο πλάγιο ήταν ικανά για να κάνουν τους παίκτες του ΠΑΟΚ να παίρνουν κίτρινες για διαμαρτυρία και την Τούμπα να βράζει και να κράζει. Πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο. Μάτος και Τζαβέλας ίσως χάσουν ένα ματς των ομίλων επειδή γκρίνιαξαν για ένα ανάποδο φάουλ. Δεν είναι σοβαρό δείγμα αυτό, δεν είναι καν θέμα για συζήτηση η διαιτησία του Σλοβένου, ο οποίος άντε να δεχτώ ότι έπαιξε 45-55% το μεγάλο όνομα, την βαριά φανέλα.
Οσο για την φάση στο τελευταίο δευτερόλεπτο, όντως όπως φαίνεται από το τρίτο ή το τέταρτο ριπλέι του τηλεοπτικού φακού, ήταν επαφή με το χέρι. Αλλά μία μάλλον ακούσια επαφή, σε ένα μη απλωμένο χέρι, σε μία μάλλον τυφλή σέντρα. Πολύ δύσκολα μία τέτοια φάση δίνεται πέναλτι σε τέτοιο χρονικό σημείο, όταν μάλιστα αυτό το σφύριγμα θα κρίνει και το αποτέλεσμα.
