Ένα από τα θέματα που θέλω να θίξω, αφορούν την διαχείριση του Μπερμπάτοφ ο οποίος ούτε σήμερα θα ξεκινούσε. Εκτιμώ πως είναι μεγάλο λάθος του Τούντορ αυτό που συμβαίνει.
Στον ΠΑΟΚ έχουμε καταφέρει να χλευάζουμε και τον μεγάλο Βούλγαρο ο οποίος πέρυσι έπαιξε 40 παιχνίδια και βέβαια είχε συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν έγινε μέσα σε πέντε μήνες βετεράνος.Αυτό που συμβαίνει είναι αυτό που έχω εντοπίσει εδώ και καιρό. Πως το αγωνιστικό πλάνο του ΠΑΟΚ δεν βοηθάει τους φορ του κάτι που θα έπρεπε να αλλάξει γιατί έχει εντοπιστεί εδώ και καιρό.
Αντί να αλλάξει το πλάνο, δεν παίζει ο Μπερμπάτοφ. Θα μου πει κάποιος πως προτιμά τον Κλάους, ο οποίος όμως αρέσκεται και στη δουλειά του χαμάλη θα συμπληρώσω εγώ. Την έχει κάνει ουκ ολίγες φορές.Κάποιος θα πει πως ο Μπερμπάτοφ… περπατάει. Να υποθέσω πως ο Τζιοβάνι και ο Ριβάλντο σε Ολυμπιακό και ΑΕΚ ο τελευταίος έτρεχαν σαν τα σκυλιά του πολέμου ή ο Τσάρτας στην ΑΕΚ. Και χρησιμοποιώ τα εγχώρια παραδείγματα μη το πλατειάσω. Έχουμε άλλους εννέα να τρέχουν. Δεν είναι ανάγκη να τρέχει ο Βούλγαρος.
Από εκεί και πέρα βέβαια, αυτό που εγώ βλέπω όταν παίζει ο Μπερμπάτοφ, είναι πως πάντα είναι αμαρκάριστος και πως μέχρι στιγμής, πήρε μόλις μία φορά τη μπάλα σε θέση για να εκτελέσει. Πως για να μπει στο παιχνίδι παίρνει καμιά τριαντάρα μέτρα προς τα πίσω, αντί να κινείται κοντά και μέσα στην αντίπαλη περιοχή.
Βαρέθηκα έναν ΠΑΟΚ που δεν μπορεί να αξιοποιήσει αποδεδειγμένα καλούς ποδοσφαιριστές. Πριν του Βούλγαρου, έπαιξαν στον ΠΑΟΚ ο Νάτχο και ο Νομπόα. Ο τελευταίος χρεώθηκε τουρίστας εσωτερικά. Αλήθεια, μπορεί να κάνει κανένας τουρισμό αν δεν βρεθεί στο κατάλληλο περιβάλλον; Μήπως ο ΠΑΟΚ ήταν παραθεριστικό θέρετρο;Αυτή η κωμωδία με τον Μπερμπάτοφ πρέπει να κοπεί σιγά – σιγά. Ή να αποκτηθεί ένας ποιοτικός παίκτης από πίσω του για να μπορέσει να παίξει συνδυαστικό ποδόσφαιρο ή να αλλάξει ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας.
Ο εδώ και τρεις μήνες τραυματίας σέντερ φορ του ΠΑΟΚ, αναστήθηκε για να παίξει σε ένα φιλικό προς τιμήν του Κρίστο Στοϊτσκοφ στη Βουλγαρία. Τόσο καιρό προφανώς και κάνει θεραπείες για να είναι έτοιμος στο συγκεκριμένο φιλικό και ένα που θα παραβρεθεί στις 5 Ιουνίου στο Ολντ Τράφορτ.
Αυτό που μου προκαλεί εντύπωση είναι το γιατί ο ΠΑΟΚ του δίνει άδεια να πάει σε αυτό το φιλικό. Αλήθεια, δεν βρισκόμαστε μέσα στα πλέι οφς; Δεν μας έχει απομείνει ένας σέντερ φορ και ο δεύτερος που μπορεί να καλύψει τη θέση είναι ο Μακ που το μυαλό του είναι στο Euro;
Ο Μπερμπάτοφ μπορεί να μην είναι στο 100%, όμως έχουμε την πολυτέλεια να δώσουμε έξι σερί 90λεπτά στον Κλάους; Και αν γίνει καμιά στραβή;
Το χειρότερο βέβαια είναι το πώς σκέφτεται η ίδια η ομάδα. Οι συμπαίκτες του δηλαδή, όταν βλέπουν αυτά τα πράγματα. Κάτι τέτοια είναι αυτά που έχουν αλλάξει το ύφος του αγωνιστικού τμήματος του ΠΑΟΚ. Κάποτε δεν ήθελε να φύγει κανείς. Τώρα όλοι ψάχνουν την ευκαιρία.
Με αυτές τις λογικές δεν μπορείς να στήσεις ένα σκληρό γκρουπ πολεμιστών – παικτών. Δημιουργείς τις συνθήκες ενός αθλητή που ζει για να είναι καλυμμένος μέσα στα πλαίσια που ορίζονται από τον επαγγελματισμό. Μία τυπική σχέση ομάδας – αθλητή που δεν εμπεριέχει συναισθηματικό δέσιμο.
Το συναίσθημα για να υπάρξει άλλωστε, πρέπει να το αισθάνεσαι. Δεν δημιουργείται σε έναν οργανισμό που οι αρχές του δεν οδηγούν σε αυτό.
Ο Μπερμπάτοφ έκανε μία αρπαχτή που μπορεί και να μην την είχε ανάγκη αλλά έτσι το αντιλήφθηκε, ο Νομπόα ήταν τουρίστας στον ΠΑΟΚ αλλά όταν πήγε στην Ροστόφ ήταν ηγέτης και παραλίγο να σηκώσει το πρωτάθλημα, ο Νάτχο ούτε που συζήτησε να ανανεώσει με τον ΠΑΟΚ επιστρέφοντας στη Ρωσία που τόσο είχε βαρεθεί όταν έφυγε από το Καζάν, ακόμη και ο Ινσαουράλδε που δεν ήταν παίκτης υψηλής προβολής, δεν επέστρεψε από τον δανεισμό του.Όσο για τον Λούκας αν του λέγαμε το καλοκαίρι πως θα τα φτιάξεις έναν μήνα με την Ελένη Λουκά – χρόνια της πολλά – για να πας στη Λα Καρούνια, μπορεί να κλειδωνόταν στο δωμάτιο μαζί της και να κατάπινε το κλειδί.
Επίσης ο Μακ θέλει να φύγει, ο Κάτσε διαβάζει κάθε τρεις και λίγο διάφορες προτάσεις που θα του γίνουν, ακόμη και παίκτης των ακαδημιών έφυγε για να πάει στον Ολυμπιακό και να γίνει επαγγελματίας δανεικός.
Ακόμη και τον Κλάους φευγάτο τον αισθάνομαι.
Στο μυαλό μου υπάρχει ένα σκεπτικό.
Ο ΠΑΟΚ είναι ένας οργανισμός που κουράζει τα στελέχη του. Χωρίς αρχές, καθημερινά σε θέση άμυνας από το άρρωστο περιβάλλον που υπάρχει, διατηρώντας μόνο αυτούς που ο πήχης τους σηκώνει αυτή την κατάσταση.
ΤΟ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΓΙΔΙ, Ο ΝΟ1 ΒΛΑΚΑΣ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ!
