Ο πρωτος που νιωθει το στρες ειναι ο Τουντορ....Και προσπαθει να ξορκισει το "κακο" με δηλωσεις....Και ολο αυτο το στρες προερχεται απο την πρωτογνωρη γι αυτον εμπειρια να κουτσαρει ομαδα εκτος συνορων, σε 3 θεσμους και με αυξημενες απαιτησεις απο διοικηση και κοσμο... Ακομα και η συνεργασια του με Τ.Δ. τυπου Αρνενσεν ειναι ενα στοιχημα.... Επιμενω σε αυτο που ειχε γραψει πριν απο καιρο...Οταν θα αισθανει ο ιδιος σιγουρια και θα ανεβει , θα ανεβει και η ομαδα....Και οπως βλεπετε το αναζητα εναγωνιως απο ολους...Παικτες , διοικηση και οπαδους....
Απο εκει και περα το περιβοητο "χασιμο των αποδυτηριων " και η "ψυχολογικη αποσταση παικτων -πρπονητη" ειναι η καραμελα που ακουμε τα τελευταια χρονια , αρχης γενομενης απο την πρωτη χρονια του Σαντος και εντευθεν.... Απο ποιους διακινειται αυτο το σεναριο καθε φορα ειναι ενα θεμα....Το αποτελεσμα ειναι οτι εφυγαν καταξιωμενοι προπονητες με διαφορες ρετσινιες κατα καιρους...Και καθε χρονο ξανα-μανα τα ιδια....
Εξαιρεση η τελευταια χρονια του Σαντος !!!!!
Αλλη λυση δεν υπαρχει...... Τον στηριζουμε μεχρι να "βγαλει ο ηλιος κερατα"..... Τον Μαρτσελο Λιπι , τον Γκουαρντιολα και τον Μουρινιο να φερουμε μαζι στον παγκο εαν δεν υπαρξει υπομονη τα ιδια θα εχουμε....
Υ.Γ. Η αναγκη μετεγγραφικων κινησεων και ειδικα στον χωρο της αμυνας κρινεται ως επιβεβλημενη...
Υ.Γ. 2 Ο Τουντορ οταν μιλαει για "μπαλετα" ξερει τι λεει...Ο ιδιος σαν
παικτης στην Γιουβε ( που καθε χρονο επρεπε να παιρνει πρωταθλημα , κυπελο και να ειναι τουλαχιστον στα ημιτελικα του ΤΣ.Λ. και ολα αυτα με προπονητη εναν Λιπι ή τον Αντεσελοτι ) ξερει τι σημαινει 100% στρες και αγχος για τα αποτελεσματα...
