ΠΑΟΚ Vs gayros
Πολλές φορές, πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται, εάν το συγκεκριμένο παιχνίδι, είναι απλά ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι ή εάν πρόκειται για κάτι πολύ περισσότερο.
Είναι απλώς ένα ποδοσφαιρικό ντέρμπι, μεταξύ των πιο δυνατών και μεγάλων ομάδων της βορείου Ελλάδας και της νοτίου Ελλάδας ή αντανακλά περισσότερα νοήματα, έχει βαθύτερες προεκτάσεις και εν τέλει ΔΕΝ είναι απλώς ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι αλλά έχει μία χροιά, μίας ‘’μάχης’’ που δεν περιορίζεται στα στενά πλαίσια του ποδοσφαιρικού ‘’θεάματος’’, του πλέον δημοφιλούς σπορ της γηραιάς ηπείρου;
Η απάντηση είναι διττά καταφατική και δυνητικά αντιφατική.
ΝΑΙ, σαφώς και πρόκειται για ένα ποδοσφαιρικό ματς που κάτω από ‘’υγιείς’’ προϋποθέσεις, κάθε υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος ή/και οπαδός των 2 συλλόγων θα ήθελε να αντανακλά την ευγενή άμιλλα ή τον συναγωνισμό για την ‘’επικράτηση’’ σε αθλητικά και φίλαθλα πλαίσια.
Κάτι τέτοιο όμως δυστυχώς, ΔΕΝ συμβαίνει.
ΔΕΝ συμβαίνει, γιατί εν προκειμένω, ‘’συγκρούονται’’, έστω μέσω του ποδοσφαίρου, 2 διαφορετικοί κόσμοι, 2 διαφορετικές νοοτροπίες, 2 παράλληλες ευθείες που ΔΕΝ τέμνονται ΠΟΤΕ, καθώς αντιπροσωπεύουν 2 μπολιασμένες στο ‘’γενετικό τους κώδικα’’ κοσμοθεωρίες που είναι δομικά αντίθετες.
Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί κάτι τέτοιο, καθώς το προσφιλές σωματείο του Μπειραιώς ‘’αντιπροσωπεύει’’ το παλαιοελλαδίτικο ‘’κατεστημένο’’, που θεωρεί ότι το νεοελληνικό ‘’κράτος’’ είναι ‘’τσιφλίκι’’ του και υπάρχει για να εξυπηρετεί τα ‘’συμφέροντά’’ του και να του προσφέρει τη νίκη ‘’παντοί σκοπώ’’, με κάθε τρόπο. Σε αυτό το ‘’σωματείο’’ έχει γίνει ‘’εμμονή’’ η επικράτηση με κάθε ‘’μέσο’’ και αυτό αντανακλάται ακόμα και στα κατά καιρούς συνθήματα ή πανό, που βγάζει η εξέδρα τους.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει φίλαθλος ή οπαδός που ασχολείται με το ελλαδικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, που μπορεί να ξεχάσει εκείνο το αλησμόνητο πανό που έγραφε ‘’ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΚΟΚΟΣ’’. Και εκεί ακριβώς έγκειται το ‘’πρόβλήμα’’, όταν ένα κατά τ’άλλα ‘’αθλητικό σωματείο’’, θέλει να ή ταυτίζεται με ένα νεοελληνικό ‘’κράτος’’, που δυστυχώς εδώ και 200+ χρόνια ταλανίζεται από οικογενειοκρατία, διαφθορά, οικονομικά και όχι μόνο σκάνδαλα, εθνικές ‘’μειοδοσίες’’, διχασμό, καταστροφές και πισωγυρίσματα.
Ένα κράτος στο οποίο δολοφονήθηκε ο πλέον ευπατρίδης Έλληνας Κυβερνήτης της πρότερης ιστορίας αυτού (Καποδίστριας), από τους τότε κοτζαμπάσηδες της εποχής, που αντιστοίχως, θεωρούσαν το κράτος ‘’τσιφλίκι’’ τους.
Ένα ‘’κράτος’’ που φυλάκισε (Κολοκοτρώνης), ταλαιπώρησε και ξέχασε / έσπρωξε στην επαιτεία τους ήρωες πολεμιστές του (Νικήτας Σταματελόπουλος – Νικηταράς Τουρκοφάγος), ‘’πρόδωσε’’ τα μεγάλα οράματά του Ελληνικού Έθνους – Λαού (Κωνσταντινούπολη - Πόντος Μικρασιατική Καταστροφή – Ιωνία / Κύπρος / Β. Ήπειρος).
Γιατί άραγε κάποιος ‘’οπάδός’’, να θέλει να ταυτιστεί εννοιολογικά με ‘’αυτό’’;
Η απάντηση είναι, ναι μόνο ΕΑΝ πράγματι τον εκφράζει και τον αντιπροσωπεύει στην ‘’ψυχοσύνθεσή’’ του.
Οπότε το επόμενο λογικό ερώτημα στη σκέψη μου είναι, έχει κάποια σχέση άραγε ο ΠΑΟΚ, με αυτή την παραπάνω συνθήκη, που περιέγραψα;
Η απάντηση είναι ένα περίτρανο ΟΧΙ.
ΟΧΙ θα σου βροντοφωνάξει στα ‘’μούτρα’’ ο ΠΑΟΚτσής. ‘’ΟΧΙ ρε μ@λάκες’’, εμείς δεν είμαστε σαν κι ‘’αυτούς’’. Ένα ΟΧΙ, πραγματικά στεντόρειο και καθάριο σαν αυτό που έχει πει πολλές φορές ο περήφανος Έλληνας στην διαχρονική αδιάκοπη ιστορία του από τις Θερμοπύλες – την Κωνσταντινούπολη – την Πίνδο. Ένα όχι που ο ‘’αλλοτριωμένος’’, ‘’μαλθακός’’, ‘’διαβρωμένος’’, ‘’βολεμένος’’ νεοέλληνας, ούτε μπορεί να ‘’ψελλίσει’’, αλλά δυστυχώς ‘’αποστρέφεται’’ και αυτούς που ‘’ενάντια στους καιρούς’’ μπορούν να το κάνουν.
Ένα τέτοιο, ατόφια ηρωικό και περήφανο αξιακό DNA κουβαλάει μέσα του αυτός ο Σύλλογος.
Ο Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών. Ένας Σύλλογος που κουβαλάει στα ‘’σπλάχνα’’ του τη χιλιόχρονη συνέχεια της αρχαίας ένδοξης εποχής του Ελληνικού Έθνους στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία της Βασιλεύουσας Κωνσταντινούπολης.
Ένας Σύλλογος που ιδρύθηκε από Έλληνες πρόσφυγες, από την Κωνσταντινούπολη, τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και όχι μόνο. Ένας σύλλογος που τα ιδρυτικά του μέλη και οι πρώτοι φίλαθλοι και οπαδοί, βίωσαν τη γενοκτονία και τους διωγμούς από τις πατρογονικές εστίες του. Και ενώ προσέτρεξαν να βρουν ζωή, θαλπωρή και αγάπη στη μητέρα πατρίδα, δυστυχώς βίωσαν από το ‘’σύστημα’’ του νεοελληνικού κράτους, ταλαιπωρία, διακρίσεις, χλεύη και υποτίμηση.
Πολλές φορές ακόμα και στις μέρες μας, διαιωνίζονται αυτές οι νοσηρές νοοτροπίες του ‘’συστήματος’’ και των ανθρώπων που το εκπροσωπούν ή το αντιπροσωπεύουν με ακραία αντεθνικά συνθήματα, όπως ‘’Βούλγαροι’’, ‘’Τούρκοι’’ ή το πλέον πρόσφατο ‘’Ρώσοι / Ρωσοπόντιοι / Τσετσένοι’’.
Αυτοί οι άνθρωποι που έφτιαξαν τον ΠΑΟΚ, βίωσαν τον πόλεμο του ‘’συστήματος’’ από πολύ νωρίς.
Όμως ο ΠΑΟΚτσής ως φορέας ηρωικού πνεύματος και περήφανου τρόπου ζωής, παρόλη τη αρχική φτώχεια και κακουχίες, προόδευσε και δυνάμωσε, άρχισε να μεγαλώνει το Σύλλογό του και έφτασε να διεκδικεί στα ίσια τίτλους, από τους εκπροσώπους του ‘’συστήματος’’ του υδροκέφαλου κράτους των Αθηνών, κοιτώντας τους αγέρωχα στα μάτια. Έφτασε να διεκδικεί και να κατακτά Πρωταθλήματα και Κύπελλα.
Όμως αυτό που δεν σταμάτησε να εισπράττει διαχρονικά ήταν η ‘’αδικία και η παραβίαση’’ των κανόνων του ‘’ευ αγωνίζεσθαι’’ από τους απογόνους της ντόπιας συστημικής και εξουσιαστικής ‘’ελίτ’’, για τους οποίους λέξεις όπως Δικαιοσύνη, Ισονομία, Ισοκρατία, σεβασμός στους αντικειμενικούς ‘’κανόνες’’ είναι λέξεις άγνωστες.
Έτσι έφτασε ο ΠΑΟΚ και ο κόσμος του, πορευόμενος δια ‘’πυρός και σιδήρου’’, μέσα από αντιξοότητες, κατάφωρες πρόδηλες και οφθαλμοφανέστατες αδικίες, να αποκτήσει ένα μυθικό στάτους στο συλλογικό συνειδητό, ασυνείδητο ή/ και υποσυνείδητο.
Έγινε ο ΠΑΟΚ και ο ΠΑΟΚτσής συνώνυμο του επαναστάτη, του ασυμβίβαστου, του μαχητή της δικαιοσύνης, του πολεμιστή της ισονομίας και της ισοκρατίας. Αυτό συνέβη σίγουρα στα μάτια των φίλων του (οπαδών και φιλάθλων) που αυξήθηκαν κατακόρυφα σε αριθμούς στο διάβα του χρόνου.
Στα μάτια των συστημικών ‘’αντιπάλων’’ του ήταν πάντα το κακό ‘’παιδί’’, ο επαρχιώτης, ο μη ‘’πρωτευουσιάνος’’, το κακό σπυρί στον ‘’κόρφο’’ τους που έπρεπε πάντα είτε να λοιδορούν, είτε να ‘’δαιμονοποιούν’’ για να ‘’κρύβουν’’ τις δικές τους ‘’υπόγειες ασχήμιες’’ μιας και αυτοί πάντα είχαν τα χρήματα και τα ‘’μέσα’’ για να το κάνουν, μέσω των πανίσχυρων ιδιοκτητών τους.
Προσπάθησαν εντέχνως και ‘’έφτασαν’’ στο τέλος του 20ου και τις αρχές του 21ου αιώνα, αυτόν τον περήφανο σύλλογο, σε οικονομική ‘’ομηρία’’ - ασφυξία και αγωνιστική απαξία, έναν ακίνδυνο ‘’κομπάρσο’’, ώστε να μοιράζονται την πίτα μόνοι τους και μεταξύ τους.
Επειδή όμως ο Θεός αγαπάει τον ‘’κλέφτη’’, αλλά αγαπάει και το νοικοκύρη, βρέθηκε ένας άνθρωπος να ενσαρκώσει τα οράματα και τους πόθους του ΠΑΟΚτσή και να τον απελευθερώσει από τα δεσμά της ομηρίας του και να τον βάλει δυνατά σε μία νέα λαμπρή πορεία ανάκαμψης και προόδου.
Κατέστησε ο μέγιστος και περήφανος ΕΛΛΗΝΑΣ Ποντιακής καταγωγής, Ιωάννης Σαββίδης, τον ΠΑΟΚ, ένα σύγχρονο Μέγα Αλέξανδρο που άλωσε, ξεκινώντας από την Πρωτεύουσα της Μακεδονίας, την Θεσσαλονίκη, όλο το υδροκέφαλο ‘’καθεστώς’’ της πρωτεύουσας της χαβούζας του ‘’παρακμιακού’’ νεοελληνικού κράτους, χαρίζοντας το μεγαλύτερο και πιο λαμπρό ΑΗΤΤΗΤΟ πρωτάθλημα στα χρονικά του ποδοσφαίρου της χώρας.
Από τότε όμως που δυνάμωσε ο ΠΑΟΚ, το ‘’σύστημα’’ αφήνιασε και απεκδύθηκε το επιτηδευμένο και δήθεν ‘’προσωπείο’’ του και εκδήλωσε σε όλη του την έκταση, την αποτρόπαια και επαχθή ‘’καθεστωτική’’ του νοοτροπία. Ένα σκοτεινό ως ‘’βδέλυγμα’’ πραγματικό πρόσωπο, που είναι γεννημένο για να προκαλεί μόνο συναισθήματα ‘’σιχαμάρας και αποστροφής’’.
Φτάνοντας λοιπόν στο σήμερα, ο διαχρονικός αγώνας του ΠΑΟΚ και των αρχών, αξιών και των ιδανικών που αυτός πρεσβεύει, συνεχίζεται.
Συνεχίζεται ακατάπαυστα και εις το διηνεκές, έτσι όπως αέναος είναι ο πόλεμος μεταξύ του φωτός και του σκότους.
Συνεπώς και με βάση όλα όσα προαναφέρθηκαν, ο ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ του Μεγάλου ΠΑΟΚ και του σωματείου των ‘’απογόνων / επιγόνων’’ της ‘’τρούμπας’’, είναι κάτι ΠΑΡΑΠΑΝΩ από ένα παιχνίδι, στις ψυχές όλων όσοι ρομαντικά ακόμα στοχάζονται, μη διαβρωμένοι από την κυνικότητα και τη μακιαβελικότητα της εποχής μας. Είναι σίγουρα μία ποδοσφαιρική και αθλητική ‘’μονομαχία’’, όμως με αξιακές και ιδεολογικές προεκτάσεις.
Είναι μία μάχη ενάντια στη ‘’σήψη και την παρακμή’’, μία μάχη ενάντια στην αδικία, μία μάχη της Ελληνικής Ψυχής απέναντι στον εκφυλισμένο ωφελιμισμό των σύγχρονων ‘’συστημικών’’ Κοτζαμπάσηδων του Έθνους μας και στα ‘’κ@ρκινικά κύτταρα’’ που κατατρώνε σαν ‘’σκ#υλήκια’’ τις σάρκες μας και δεν θέλουν να αφήσουν τον Δικέφαλο Αετό να ανοίξει τα ασπρόμαυρα φτερά ‘’του παρελθόντος και του μέλλοντος’’, της περηφάνιας - του πένθους - της μνήμης και της αναγεννησιακής ζωοφόρου ελπίδας της ελευθερίας και να πετάξει ψηλά, προς το πεπρωμένο του.
Για όλα τα παραπάνω και για 1926 ακόμα λόγους, Μεγάλε ΠΑΟΚ κατατρόπωσε τα ‘’δειλά’’ κ@ρκινώματα της τρούμπας.
Π.Α.Ο.Κ νυν και αεί.-
Μετά Τιμής
Bersekeros
Ψηφοφορία
Θέμα: ΠΑΟΚ - καρκίνωμα τρούμπας 0-0 MVP + MATCH TALK (21η αγωνιστική S.L) (Αναγνώστηκε 1204 φορές)