Θεωρώ, ότι παίζει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που έπαιζε το 2018-19.
Η διαφορά είναι ότι αφενός τότε ο ανταγωνισμός είχε υποδεέστερο ρόστερ σε σχέση με εμάς και αφετέρου όπως έχει αποδειχθεί διεθνώς, αυτό το build up, με το αργό τέμπο, με το τσούκου τσούκου μπολ, μπορεί να αντιμετωπιστεί με πίεση ψηλά, όπως μας έχουν μάθει και κάνουν όλοι.
Επίσης η διαφορά είναι ότι, όλοι όσοι έχουν μείνει από τότε και επιμένει να τους χρησιμοποιεί εις βάρος της ομάδας, πλέον ΔΕΝ μπορούν, είτε λέγονται Μπίσεσβαρ, είτε Βιερίνια, είτε Καντουρί.
Όσον αφορά το 3-5-2, πραγματικά πιστεύω, ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε, χωρίς καμία μεταγραφική ενίσχυση, το ρόστερ που διαθέτουμε, είναι σχεδόν ΙΔΑΝΙΚΟ, για αυτό τον σχηματισμό.
Πιστεύω, ότι με 3-5-2 το ρόστερ θα παρουσίαζε εκπληκτική ώθηση της δυναμικής του, σε απίστευτο σημείο.
Απλά φαντάζομαι τριάδα πίσω, με Κουλιεράκη, Μιχαηλίδη, Ίνγκασον , φουλ μπακ τους Νάρευ και Αντρίγια, με κέντρο αδιαπέραστο, γεμάτο με υπεραριθμίες
και πίεση με συγκλίνουσες επιθετικές επελάσεις, από τις πτέρυγες προς τον άξονα ή αντίστοιχα κατά μέτωπο επιθέσεις από τον άξονα, αντί για "γιόμες και καντήλες".
Δεν βρίσκω λογικό, σε καμία περίπτωση, ένας σύγχρονος προπονητής, να παίζει ΜΟΝΟ με ένα σχηματισμό, με επαναλαμβανόμενο / μονοδιάστατο τρόπο και ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ βρέξει χιονίσει.
Δεν γίνεται....
