Η κίνηση της μεταγραφικής απόκτησης του Μαρσέλο, του 34χρονου πρώην ποδοσφαιρικού άσσου της Ρεάλ Μαδρίτης, από τα σιχάμ@τα της Τρούμπας, αποτελεί ξεκάθαρα μία κίνηση εντυπωσιασμού.
Είναι μία κίνηση, που για μένα, καταδεικνύει και αποδεικνύει το βαρύ χάσμα, που υπάρχει μεταξύ των απογόνων του στόλου, μεταξύ μαρινακηκών και κοκκαλικών. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, που έπαιζαν ξύλο μεταξύ τους, μέσα στη θύρα 7, μετά τον αποκλεισμό τους, από το μονοπάτι του Τσάμπιονς Λιγκ.
Επί των "πέτσινων" πρωταθλημάτων του Κόκκαλη, τα πρόβατα του μπειραιά, έχουν να θυμούνται την έλευση κάποιων μεγάλων ποδοσφαιριστών, όπως ο Ριβάλντο ή ακόμα και ο Καρεμπέ κλπ κλπ όπως και συμμετοχές στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.
Επί χοντρού, έχουν ελάχιστες συμμετοχές σε Τσάμπιονς Λιγκ και δεν έχουν έρθει μεγάλα ονόματα, παρά τα χρήματα που έχει "τσεπώσει" ο χοντρός από μεταγραφές, ευρωπαϊκές πορείες, φαραωνικά τηλεοπτικά συμβόλαια κλπ.
Είναι ξεκάθαρο ότι τώρα που έχει απλώσει ο χοντρός τα "πλοκάμια" και στη Νότιγχαμ Φόρεστ, που είναι 3η στην Ευρώπη σε μεταγραφικές κινήσεις με ξόδεμα 160+ εκατομμυρίων ευρώ, η εσωστρέφεια και ο διχασμός μεταξύ των γαύρων εντείνεται σε μεγάλο βαθμό.
Η ομάδα τους έχει γίνει "διαμετακομιστικό κέντρο" ποδοσφαιριστών, όπου οι λογής λογής μανατζαραίοι κάνουν τις μπίζνες τους, στη λογική της κίνησης του χρήματος και της προμήθειας από αυτές.
Η ομάδα τους αγωνιστικά, δεν έχει καμία συνοχή, κοινώς είναι ένα "καφενείο", μία ομάδα για τα "πανηγύρια" που χρειάζεται "σπρώξιμο" από κόρακες για να μπαίνει σε ομίλους Europa League, χωρίς να κάνει καν νίκη!
ή για να μη χάνει στην Ελλάδα, ενώ θα έπρεπε, από επαρχιακές ομάδες τύπου Αστέρα Τρίπολης.
Η κίνηση εντυπωσιασμού με το Μαρσέλο, παρά την ποδοσφαιρική αξία του παίκτη, είναι κυρίως για να ταΐσει σανό στα ερυθρόλευκα πρόβατα που βελάζουν δυσαρεστημένα.
Ωστόσο η ομάδα τους δεν έχει ακόμα καμία συνοχή και δεν φαίνεται ότι θα είναι εύκολο να αποκτήσει.
Οπότε, θα έχουν βαθμολογικές απώλειες, παρά την "εύνοια" που επιχειρούν να έχουν.
Ας τα έχουμε όλα αυτά υπόψιν μας και ας μην "ψαρώνουμε" (όσοι ψαρώνουν) από τις κινήσεις εντυπωσιασμού του χοντρού, της τελευταίας στιγμής, για να κατευνάσει τη εσωστρέφεια, την δυσαρέσκεια και το διχασμό, μέσα στις τάξεις των οπαδών της ομάδας, των "απογόνων" του αμερικανικού στόλου.