Καθαρόαιμο που μαθαίνει να καλπάζει
26 Οκτωβρίου 2015, 10:00
Σωτήρης Μήλιος
Ο ΠΑΟΚ μπορεί την μία να είναι ξεσηκωτικός, καθηλωτικός, συναρπαστικός και την άλλη να μην ελέγχει τα φρένα του, σαν τον Γκάρι τον Ροντρίγκες! Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
"Το έψαχνα καιρό. Έσπαγα το κεφάλι μου να βρω την κατάλληλη ταύτιση. Τώρα πια είμαι σίγουρος. Ο φετινός ΠΑΟΚ είναι η προσωποποίηση του Γκάρι Ροντρίγκες. Είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του. Στα καλά του είναι… άνεμος! Αέρας! Το… ποδοβολητό του κάνει τον αντίπαλο να τρέμει. Είναι ένα καθαρόαιμο που δεν πιάνεται. Είναι ξεσηκωτικός. Καθηλωτικός. Συναρπαστικός. Μπορεί να έχει στα σχοινιά την ΑΕΚ και να την πολιορκεί από παντού. Να έχει τον Παναθηναϊκό στο 3-0 από ημίχρονο. Να ρίχνει «τάληρα» στην Μπρόντμπι και την Λοκομοτίβα. Να πολιορκεί από ξηρά, αέρα και θάλασσα.
Εκεί που τον βλέπεις όμως να καλπάζει αγέρωχος, να τρέχει στις μύτες, ευθυτενής με κορμί σαν… θαυμαστικό, ένα κλικ αργότερα τον βλέπεις να… πατάει την μπάλα και να γκρεμοτσακίζεται! (Τον βλέπεις) Να χάνει τον διασκελισμό του και να κουτρουβαλάει. Να μην μπορεί να ελέγξει την ταχύτητα του και δίχως φρένα να «σκάει» στις διαφημιστικές πινακίδες. Να βάζει αυτογκόλ τύπου Σάμπο στα Γιάννενα, να χάνει με αφέλεια το διπλό στην έδρα του Ηρακλή, να πληρώνει cash τα λάθη του Όλσεν.
Αυτός είναι ο (φετινός) ΠΑΟΚ. Μία ομάδα, η οποία προσπαθεί να μοντάρει μία μηχανή, που να μπορεί να τιθασεύσει τα άλογα της. Μία ομάδα που προσπαθεί να στρώσει το όχημα και να μάθει τα πεντάλ του. Πόσο πρέπει να χαϊδεύεις το γκάζι και το φρένο, πόσο μαλακός είναι ο συμπλέκτης. Το κακό; Ο οδηγός έχει στο πίσω μέρος του παρμπρίζ κολλημένο το «Ν» του νέου οδηγού.
Είναι λογικό ο κόσμος να είναι μπερδεμένος. Είναι λογικό να μην ξέρει που πατά και που πηγαίνει. «Χτίζω ομάδα» είναι μία περίπλοκη έκφραση που δεν είναι εύκολα κατανοητή στα απλά ώτα. Ο κόσμος θέλει χειροπιαστούς στόχους για να οριοθετήσει τις λέξεις «αποτυχία» και «επιτυχία». Θέλει τάξιμο. Πρωτάθλημα, τίτλους, έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ, πρόκριση στην επόμενη φάση του Γιουρόπα Λιγκ. Έτσι έμαθε. Έτσι ξέρει. Τάξιμο. Χειροπιαστά πράγματα.
Λυπάμαι, μα ο στόχος του ΠΑΟΚ (πρέπει να) είναι διαφορετικός. Την συγκεκριμένη χρονική περίοδο, όπως υπέροχα σχολίασε ο (πάντα to the point) Αλέξανδρος Τζιόλης, ο στόχος αυτού του ΠΑΟΚ πρέπει να είναι να... εμφανίζεται κάθε μέρα καλύτερος από χθες και χειρότερος από αύριο! Αυτό. ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ!
Δεν υπάρχει λόγος να κομπορρημονεί κάποιος (εντός κι εκτός ΠΑΟΚ) και να καυχιέται που ο Δικέφαλος «έριξε τρία» (για να το πω λαϊκά) στον Παναθηναϊκό. Δεν έγινε κάτι. Αν το δει κανείς ψυχρά, ο ΠΑΟΚ παραμένει τέταρτος, βλέπει με κιάλια την κορυφή (δεν είναι ακόμα ώριμος για να την βλέπει σε απόσταση αναπνοής) και έχει δώσει και τα τρία ντέρμπι του πρώτου γύρου εντός έδρας. Ακριβώς, με τον ίδιο τρόπο δεν πρέπει να εσχατολογεί όταν μία εβδομάδα πριν οι «άχρηστοι» έχασαν μέσα από τα χέρια τους μία σίγουρη νίκη απέναντι στους «νηστικούς» Ηρακλειδείς. Χτίζω ομάδα δεν σημαίνει δοκάρι και έξω «δρόμο όλοι» και δοκάρι και μέσα «όλοι Θεοί».
Ο ΠΑΟΚ είναι σαν τον Γκάρι Ροντρίγκες. Δεν είναι τυχαίο που αυτοί οι δύο ήρθαν σε γάμο κοινωνία το καλοκαίρι. Μοιάζουν. Βάδιζαν στα χαμένα ο ένας χωρίς τον άλλον και τώρα που τακίμιασαν κανείς δεν ξέρει το ταβάνι τους. Ο Γκάρι έχει έκρηξη κατοστάρη και ελαφρύ σκαρί οκτακοσάρη. Θαρρεί κανείς πως άμα καρφώσει την τρίτη στο κιβώτιο τους περνάει όλους σαν σταματημένους. Υπάρχει όμως ένα θέμα. Δεν ξέρει μπάλα! Ούτε ποδόσφαιρο! Αν ήξερε, δεν θα ήταν στα μέρη μας, αλλά θα τον χαζεύαμε στο top επίπεδο. Ήρθε άγουρος τακτικά και χωρίς θέση. Ούτε κι ο ίδιος ήξερε τι είναι. Εξτρέμ; Winger; Μπακ; Περιφερειακός φορ; Δεξιά; Αριστερά; Ούτε κι ο ίδιος ήξερε αν τον ρωτούσες το καλοκαίρι. Γι’ αυτό και έπαιζε στα καταγώγια της Έλτσε (αφού δραπέτευσε από τα κάτεργα της Βουλγαρίας), μακριά από τις δόξες και τα πλούτη.
Ο Ροντρίγκες είναι ένας παίκτης χωρίς περιττές σκέψεις στο μυαλό του. Παίζει για την χαρά του παιχνιδιού. Το να παίζει -απλά- του αρκεί. Στον ΠΑΟΚ ήρθαν τα απαραίτητα καλούπια. Τα περισσότερα χτυπήματα του -σέντρες, σουτ, μεταβιβάσεις- παραμένουν ακόμα απογοητευτικά, μα αρκεί μόνο αυτή η εξωφρενική του ταχύτητα, η ικανότητα του για συνεχόμενα σπριντ σε full speed, η αντοχή του, να τον κάνουν να παραλύει άμυνες, όπως αυτές της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού. Θα το έκανε και με την Ντόρτμουντ και θα τον μάθαινε όλος ο πλανήτης, αλλά σε εκείνο το ματς δεν είχε… φρένα! Αλήθεια, τι θα γίνει αν μάθει να παίζει και κανονικό ποδόσφαιρο;
Κάπως έτσι ήταν όλα τα ψώνια του Άρνεσεν. Το είπε και μόνος του ο Δανός, πως ψώνισε ότι πρόλαβε. Ψήθηκε με τα πελώρια χέρια του Όλσεν, αγόρασε την ταχύτητα του Ροντρίγκες, την κορμοστασιά του Σάμπο, την έκρηξη του Ζάιρο. Ψώνισε πρώτη ύλη, πιστεύοντας πως όλοι αυτοί μπορούν να μάθουν εδώ κανονικό εξελιγμένο τακτικό ποδόσφαιρο, που για διάφορους λόγους δεν μπορούσαν να παίξουν στα μικρής δυναμικότητας πρωταθλήματα τους, όπως αυτά της Σλοβακίας, της Βοσνίας ή της Σουηδίας.
Ο Άρνεσεν αγόρασε πρώτη ύλη, κίνητρο και τζόγαρε στην διάθεση τους για βελτίωση. Ακριβώς το ίδιο έκανε και με τον Τούντορ. Κι αυτός στην ίδια κατηγορία μπαίνει. Της ταχείας εκμάθησης. Του ζήτησαν να φτιάξει ομάδα με αναγνωρίσιμη ταυτότητα. Το έκανε. Ο ΠΑΟΚ (χάνει / κερδίζει) παίζει 3-4-2-1 κι επιδιώκει να είναι το αφεντικό σε κάθε ματς. Του ζήτησαν επιθετικό, κυριαρχικό ποδόσφαιρο. Το πράττει κι ας είναι ακόμα νωρίς για να μπορεί να το υποστηρίξει με αμυντική ασφάλεια. Του ζήτησαν να «βγάλει» παίκτες, κατά προτίμηση γηγενή πιτσιρίκια. Στην τελευταία ενδεκάδα της Εθνικής υπήρχαν δύο δικοί του ρούκι που εμπιστεύτηκε (Κίτσιου, Πέλκας), ενώ κι ο Κωνσταντινίδης ανθίζει μαζί του.
Δεν ήταν δα και όλα στρωμένα με ροδοπέταλα αυτό το καλοκαίρι. Τέλη Αυγούστου έχασε τον ποιοτικότερο παίκτη του (Λούκας) που κάνει παπάδες στην Ισπανία κι αρχές Σεπτέμβρη έφερε έναν άλλον franchise player (Μπερμπάτοφ) που έπρεπε να εντάξει αναίμακτα στο σύνολο. Λίγο πριν την σέντρα του πρωταθλήματος του ήρθαν άλλοι τρεις (Σάμπο, Τσίμιροτ, Λέοβατς). Άλλη ομάδα έκανε προετοιμασία κι άλλη παίζει σήμερα. Άλλη έπαιξε στα προκριματικά κι άλλη στους ομίλους. Μέχρι να βρει αυτοματισμούς, ρόλους, ισορροπίες, χημεία αυτό το πράγμα θέλει χρόνο. Δουλειά. Νίκες, αλλά και… φάπες.
Ο ΠΑΟΚ δείχνει ομορφότερος από χθες και εύχεται να είναι ασχημότερος από αύριο. Ο Τούντορ κατάλαβε ότι δεν μπορείς να βάζεις από το πουθενά 6 νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα, που δεν ξέρει ακόμα ο ένας τα μούτρα του άλλου (όπως με την Ξάνθη), αλλά ούτε και την ίδια ενδεκάδα Πέμπτη - Κυριακή. Έμαθε να διαχειρίζεται την καταπόνηση από το Europa League και να αξιολογεί καλύτερα το υλικό του. Έμαθε που πρέπει να πατάει φρένο και που γκάζι. Που πρέπει να σκίζεται και που να κρατάει δυνάμεις.
Ο Παναθηναϊκός ήρθε στην «Τούμπα» με μία εβδομάδα άνεση να δουλέψει αποκλειστικά αυτό το ματς, να προπονηθεί όπως θέλει, να καταστρώσει άνετα το πλάνο του κι ο ΠΑΟΚ έχοντας στα πόδια του ευρωπαϊκό ματς πριν από 48 ώρες. Αλήθεια, ποιος έμοιαζε πιο φρέσκος στο χορτάρι; Ποιος είχε καλύτερο τακτικό πλάνο; Ποιος είχε τα όπλα του στην καλύτερη κατάσταση; Ο Τούντορ έπαθε και έμαθε.
Δεν είναι όλα ρόδινα, ούτε έτοιμα. Υπάρχουν ακόμα αρκετοί ανενεργοί παίκτες στο ρόστερ, μεγάλες μεταπτώσεις από τέταρτο σε τέταρτο παιχνιδιού και χτυπητές αδυναμίες στα στημένα και στον αέρα. Υπάρχει όμως και διάθεση για βελτίωση. Ο Γλύκος δείχνει να προσφέρει περισσότερη ηρεμία. Για δεύτερο σερί ματς μετά την Κράσνονταρ, το αμυντικό τρανζίσιον παρείχε ασφάλεια. Βήματα προόδου.
Ο ΠΑΟΚ δεν χρειάζεται να κοιτά την βαθμολογία και να αγχώνεται. Οφείλει να εντοπίζει τις αδυναμίες του και να δουλεύει πάνω σε αυτές. Κάθε νίκη οφείλει να είναι yesterday news. Τώρα που το σκέφτομαι, υπάρχει ένα καλό στοίχημα για τον ΠΑΟΚ. Να μαζέψει στον δεύτερο γύρο περισσότερους βαθμούς από ότι στον πρώτο, παρότι θα έχει και τα τρία ντέρμπι (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ) μακριά από τον προστατευτικό του θόλο της «Τούμπας». Ναι, αυτό είναι καλός ρεαλιστικός στόχος / πρόκληση. Ένας έλεγχος προόδου. Οι υλικοί στόχοι μπορούν να περιμένουν. Ως του χρόνου…"
http://www.sdna.gr/podosfairo/superleague/article/128679/katharoaimo-poy-mathainei-na-kalpazei
Το αλίευσα, μου άρεσε, το παραθέτω.... RESPECT
