Τουμπα ξανα μετα απο 1,5 μηνα. Προσμονη, χαρα που θα ξαναβρω τα παιδια, θα μυρισω Τουμπα . Εκει παντα αισθανομαι αλλιως με το που μπαινω. Περιεργο συναισθημα αυτο.Δε ξερω πως εξηγειται.
Το γηπεδο πλεον ακομα και με τις μικρες γεμιζει χθες ειχε κανα 20ρι κοντα. Ολα καλα λοιπον.... μεχρι την μεγαλη ευκαιρια του πριγιο.Εκει φανηκε οτι κατι δε παει καλα. Πολυ γκρινια ακομα και μπινελικι. Ναι μεν μεγαλη ευκαιρια μπορει να ριξεις κανα καντηλι αλλα τα απαξιωτικα που συνοδευαν το "δε παιρνουμε πρωταθλήμανμε αυτους" με παραξενεψαν λιγο. Στον Πριγιο ρε? Λιγο αργοτερα η ευκαιρια του Κιτσιου εφερε την επιβεβαιωση.
Κακος χαμος, αισχρο μπινελικι για παικτη του ΠΑΟΚ που συνεχιζε για καποια ωρα, μεχρι και φαπες πεσανε. Και φυσικα η επωδος "δε παιρνουμε πρωταθλημα ετσι". Κι εκει καταλαβα τι παιζει. Ποιος Πριγιο, ποιος Κιτσιου, ποιος... ΠΑΟΚ τωρα, το πρωταθλημα, αυτο και μονο αυτο εχει σημασια.Γι αυτο ερχονται, για να βγαλουν σελφι τη μερα που θα το σηκωσουμε. Για τη λεζαντα.
Η Τουμπα γεμισε απο αλλο κοσμο,διαφορετικο που εμενα δε μου κολλαει πλεον. Ενιωσα ασχημα. Πρωτη φορα ενιωσα ετσι εκει μεσα. Κατι εσπασε.