Αναλυτικά η συνέντευξη:Η φετινή χρονιά δεν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο για τον Λίνο Χρυσικόπουλο, αλλά το τελευταίο διάστημα τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους…
-Η φετινή σεζόν ξεκίνησε περίεργα για σένα. Πόσο εύκολο ήταν να γυρίσεις την κατάσταση;«Όταν βρίσκεσαι σε αυτό το επίπεδο, οφείλεις να είσαι έτοιμος να ανταποκριθείς οποιαδήποτε στιγμή σου ζητηθεί να πατήσεις στο παρκέ. Γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ και δεν είναι κάποιοι άλλοι»
-Τι σε βοήθησε να αλλάξεις εικόνα;«Ήταν σημαντικό για μένα το κενό που υπήρχε για τις Εθνικές ομάδες. Θεωρώ ότι σε εκείνο το διάστημα μέσα από τις συζητήσεις που είχα με τους ανθρώπους της ομάδας και τις προπονήσεις «γύρισε» ο διακόπτης»
-Τι σημαίνει για σένα η πίστη των ανθρώπων της ομάδας;«Όταν σε εμπιστεύονται άνθρωποι σαν τον Μπάνε Πρέλεβιτς και τον Τέλη Ζουρνατσίδη είναι λογικό να γεμίζεις αυτοπεποίθηση. Ένας από τους βασικούς λόγους που μπορώ και ανταπεξέρχομαι στις δύσκολες καταστάσεις είναι αυτοί οι δύο άνθρωποι. Αν δεν υπήρχαν αυτοί, είμαι σίγουρος ότι τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά στην καριέρα μου»
-Στους τελευταίους αγώνες θυμίζεις τον Λίνο που είδαμε στο ξεκίνημα της περσινής σεζόν…«Το μεγάλο στοίχημα για μένα είναι να έχω διάρκεια. Πιστεύω ότι η διαφορά της φετινής χρονιάς με την περσινή είναι ότι είμαι πιο ουσιαστικός και σταθερός στα κρίσιμα παιχνίδια. Σε αυτό παίζει ρόλο ότι έχω και έναν χρόνο εμπειρίας, καθώς πέρυσι ήταν η πρώτη μου γεμάτη σεζόν»
-Ο ΠΑΟΚ ανέβηκε στη βαθμολογία, αλλά που μπορεί να φτάσει;
«Θεωρώ ότι ο Γενάρης θα είναι πολύ κρίσιμος για εμάς και στο τέλος του μήνα θα είμαστε σε θέση να κάνουμε μια αναθεώρηση των στόχων μας. Σίγουρα κοιτάμε την τετράδα, αλλά αν είμαστε σε θέση να… ενοχλήσουμε τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό θα είμαστε πολύ χαρούμενοι»
-Η ομάδα βελτιώθηκε. Πόσο καλύτερη μπορεί να γίνει;«Αρχίζουμε να δείχνουμε χαρακτήρα. Πιάσαμε καλή απόδοση και νικήσαμε την ΑΕΚ με μεγάλη διαφορά, ενώ στην Τουρκία δεν ήμασταν καλοί, αλλά πήραμε ένα ματς που είχε μπροστά του ένα «πρέπει». Έτσι όπως είναι το καλεντάρι φέτος, με τα μεγάλα κενά, θα βελτιωνόμαστε συνεχώς»
-Τι σε έκανε να υπογράψεις τετραετές συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ το προηγούμενο καλοκαίρι;«Το περιβάλλον του ΠΑΟΚ, το οικογενειακό κλίμα και η στήριξη που υπάρχει στους παίκτες είναι πρωτοφανής. Δεν τα έχω συναντήσει πουθενά αλλού αυτά»
-Που φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια;«Θα ήθελα να είμαι στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη. Το ιδανικό σενάριο θα ήταν να μείνω εδώ για χρόνια, να μεγαλώσω με τον ΠΑΟΚ και ταυτόχρονα η ομάδα να φτάσει σε υψηλότερο επίπεδο»
-Πριν από μερικές εβδομάδες, οι Βαγγέλης Μαργαρίτης, Αντώνης Κόνιαρης και Δημήτρης Κατσίβελης βρέθηκαν στην Εθνική Ανδρών. Ζήλεψες καθόλου;«Όλοι οι παίκτες θέλουν να φορέσουν τη φανέλα με το εθνόσημο και φυσικά θα ήθελα κι εγώ να βρίσκομαι εκεί. Είμαστε μια οικογένεια όμως και το συναίσθημα που ένιωθα ήταν αυτό της χαράς και όχι της ζήλειας»
-Πόσα τατουάζ έχεις;«Έχω πολλά, πάνω από δέκα. Το πρώτο το έκανα στα 16 μου. Όλα πάντως έχουν τη σημασία τους, δεν είναι απλές εικόνες. Το “FEAR”, που έχω στο δεξί μου χέρι για παράδειγμα είναι αρχικά που έχουν διπλή έννοια: Face Everything And Rise (αντιμετώπισε τα πάντα και στάσου όρθιος) και Forget Everything And Run (ξέχασε τα πάντα και τρέξε). Το αγαπημένο μου είναι αυτό που έχω στο χέρι, αλλά υπάρχουν κι άλλα με πιο βαθύ νόημα»
-Τι κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;«Μου αρέσει πάρα πολύ να βλέπω μπάσκετ. Πηγαίνω και σε αγώνες χαμηλότερων κατηγοριών βλέπω όσο μπορώ και στην τηλεόραση. Βλέπω επίσης πολλές ταινίες και σειρές και έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην MARVEL»
-Ποιοι είναι οι κολλητοί σου από την ομάδα;«Είμαστε μια οικογένεια και έτσι είμαι πολύ κοντά με όλα τα παιδιά. Τον Θοδωρή Ζάρα τον γνώριζα από την Δράμα (ΚΑΟΔ) και κάναμε παρέα και τότε, ενώ ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος είναι πολύ ανοιχτό παιδί και κολλήσαμε αμέσως. Με τον Αντώνη Κόνιαρη είμαι στο ίδιο δωμάτιο τα τελευταία δύο χρόνια»
-Ποιες είναι οι πρώτες σου αναμνήσεις από το μπάσκετ;«Όταν ήμουν μικρός είχα προπόνηση μόνο τα Σαββατοκύριακα και θυμάμαι έντονα το αίσθημα της αναμονής που ένιωθα μέχρι να περάσει η εβδομάδα και να έρθει η ώρα να ξαναμπώ στο γήπεδο. Όσο ήμουν στο νησί, έκανα προπόνηση μέρα παρά μέρα, οπότε η σοβαρή ενασχόληση με το άθλημα ξεκίνησε από την στιγμή που ήρθα στη Θεσσαλονίκη»
-Πότε κατάλαβες ότι το μπάσκετ θα παίξει κυρίαρχο ρόλο στη ζωή σου;«Το είχα καταλάβει από πολύ μικρός, πολύ πριν αφήσω την Κέρκυρα»
-Πόσο εύκολο ήταν για σένα να φύγεις από την πόλη που μεγάλωσες σε τόσο μικρή ηλικία;«Άφησα την Κέρκυρα και την οικογένεια μου πριν κλείσω τα 15. Την πρώτη χρονιά που ήρθα στη Θεσσαλονίκη δεν είχα μαζί μου τους γονείς μου. Ήταν, όμως, τόσο μεγάλη η αγάπη μου για το μπάσκετ που δεν ήταν δύσκολη απόφαση. Νομίζω ότι ήταν πιο δύσκολο για τους γονείς μου να αποχωριστούν το παιδί τους τόσο νωρίς. Η μητέρα μου σίγουρα το σκέφτηκε αλλά δεν με άφησε να καταλάβω κάτι για να μην στεναχωρηθώ»
-Και λίγο αργότερα προέκυψε η Ιταλία και η Μπιέλα…«Ήταν μια απόφαση με μεγάλο ρίσκο. Προέκυψαν αρκετά προβλήματα τραυματισμών και σε ένα διάστημα δύο χρόνων πρόλαβα να παίξω μόνο σε δέκα παιχνίδια. Θεωρώ ότι όλη αυτή η διαδικασία με έκανε πιο σκληρό σαν άνθρωπο»
-Σε άλλαξαν οι τραυματισμοί;«Όταν έχεις ένα σοβαρό τραυματισμό βλέπεις τα πράγματα τελείως διαφορετικά. Πιστεύω ότι όλοι οι αθλητές θα περάσουν ένα σοβαρό τραυματισμό στην καριέρα τους και αν θεωρήσουμε ότι ξεμπέρδεψα με αυτά, πιστεύω ότι ήταν καλύτερο για μένα που συνέβη όταν ήμουν μικρός»
-Σκέφτηκες να τα παρατήσεις;«Μπορεί να πέρασα πέντε χρόνια γεμάτα τραυματισμούς, αλλά δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να σταματήσω το μπάσκετ. Είναι τεράστια η αγάπη μου για το μπάσκετ»
Λίνοςςςςςςςς
