"Θέλουμε να βρεθούμε στο Τσάμπιονς Λιγκ"
«Η κατάσταση έξω από το γήπεδο ήταν τρελή, Ξεκινήσαμε να πάμε με λεωφορείο στο γήπεδο, αλλά από κάποιο σημείο και μετά δεν μπορούσαμε να πάμε παρακάτω.
Οι οπαδοί είχαν παρκάρει τα αυτοκίνητά τους στη μέση του δρόμου, μας πήγαν στο γήπεδο με μικρά λεωφορεία.
Κάποια στιγμή, μπήκε αέριο (σ.σ. δακρυγόνα) και στα δικά μου μάτια. Αισθάνθηκα πως κάτι έριχναν κάπου στο γήπεδο. Τι γίνεται εδώ, σκέφτηκα. Τα επεισόδια ήταν αναμενόμενα. Μετά ακούσαμε πως ο τελικός θα ξεκινούσε λίγο αργότερα.
Ήταν ο πρώτος μου τελικός Κυπέλλου. Είχα μία ευχή αλλά ταυτόχρονα αισθάνθηκα πως θα έβαζα γκολ. Πριν, δεν τολμούσα καν να το ονειρευτώ. Στο παιχνίδι, το νούμερο δέκα μας (σ.σ. Κάμπος) έπαιξε καλά σε μία φάση, το σουτ του μπλοκαρίστηκε, αλλά επέστρεψε χρησιμοποιώντας καλά το σώμα του και μου γύρισε τη μπάλα τέλεια. Δεν ήταν ένα δύσκολο γκολ για μένα.
Δεν ήταν ένα εύκολο παιχνίδι. Και οι δύο ομάδες είναι τολμηρές, χάσαμε 3-0 στην έδρα τους και κερδίσαμε 1-0 στην έδρα μας. Η ΑΕΚ είναι ένας καλός αντίπαλος. Ανακουφιστήκαμε μετά το πρώτο γκολ. Στη συνέχεια ισοφαριστήκαμε, αλλά κρατηθήκαμε καλά.
Στο 81΄, πετύχαμε και δεύτερο γκολ. Ανακούφιση. Έτσι ένιωσα πως ήταν. Οι αντίπαλοι δεν είχαν μετά ευκαιρίες να ισοφαρίσουν, μόνο κάτι σουτ από τα τριάντα μέτρα. Είχα και εγώ μία ευκαιρία στο τέλος.
Μετά το τελευταίο σφύριγμα, άρχισε το πάρτι. Πρώτα δείξαμε σεβασμό στον αντίπαλο, την ώρα που οι παίκτες της ΑΕΚ έπαιρναν τα μετάλλια τους. Όταν πήραμε το Κύπελλο, τρέξαμε όλοι στο χορτάρι. Ένιωσα σαν να κάναμε… μαραθώνιο. Σε όλο το γήπεδο, υπήρχαν οπαδοί μας. Ευτυχώς, δεν μπήκαν μέσα στο χορτάρι. Το μετάλλιο το έχω στο σαλόνι μου, θα πρέπει να φροντίσω να μην το παίρνουν οι γιοι μου κάθε φορά.
Στην επιστροφή έπρεπε να ταξιδέψουμε δύο ώρες με λεωφορείο, τελικά ξοδέψαμε τέσσερις ώρες. Σε διάφορα μέρη της διαδρομής, υπήρξαν οπαδοί μας. Υπέροχη εμπειρία. Στο κέντρο της πόλης υπάρχει ένας λευκός πύργος, θέλαμε να πάμε εκεί για να πανηγυρίσουμε το Κύπελλο. Ο δρόμος προς τα εκεί, ήταν γεμάτος από κόσμο. Με αυτοκίνητο, αυτή την διαδρομή την κάνεις σε τρία λεπτά. Εμείς χρειαστήκαμε μία ώρα, στις τέσσερις τα ξημερώματα.
Είδα στην τηλεόραση πόσο γεμάτος ήταν ο δρόμος στις 24:00 και στις 12:30. Σκέφτηκα πως σε τρεις ή τέσσερις ώρες, δεν θα είχαν απομένει πολλοί οπαδοί μας. Αλλά ήταν περισσότεροι! Σκαρφαλώσαμε στην οροφή του λεωφορείου, υπήρχαν πυροτεχνήματα, ήταν ένα υπέροχο πάρτι. Ήταν μία δύσκολη νύχτα!
Τώρα θέλουμε να βρεθούμε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Σε σχέση με τα περσινά παιχνίδια με τον Άγιαξ, τώρα νομίζω πως είμαστε πιο έτοιμοι. Ξέρουμε πως μπορούμε να τα πάμε καλύτερα. Ξεκινάμε στα πλέι οφ με δύο βαθμούς, το συναίσθημα είναι υπέροχο, στην έδρα μας είμαστε πολύ δυνατοί.
Θα γίνουν κάποιες δυνατές μονομαχίες. Σε αυτά τα παιχνίδια,, είναι υπέροχο να παίζεις. Έχω εμπειρία από παιχνίδια μεταξύ Φέγενοορντ και Άγιαξ, αυτές οι αναμετρήσεις κρύβουν δυνατές συγκρούσεις. Μία ημέρα πριν τον τελικό, οι οπαδοί μας ήρθαν στην προπόνηση με πυροτεχνήματα. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ μπορούν να συγκριθούν με αυτούς της Φέγενοορντ, ίσως είναι λίγο πιο τρελοί. Ήταν μία μακριά σεζόν, θέλουμε να τελειώσει καλά. Το Τσάμπιονς Λιγκ θα ήταν υπέροχο.
Όταν τελειώσει η χρονιά, θα πακετάρω τα πράγματά μου και θα πάω διακοπές. Τα παιδιά μου είναι μεγαλύτερα πλέον, ο μικρός είναι σχεδόν τεσσάρων και ο μεγάλος πέντε. Πηγαίνουν σε ένα διεθνές σχολείο, μιλάνε αγγλικά και λίγες ελληνικές λέξεις. Τα ελληνικά είναι πάντως δύσκολη γλώσσα, μιλάνε πολύ γρήγορα. Όμως, ξέρω μερικές ωραίες λέξεις».
