«Όταν κατακτήσαμε το Κύπελλο κατάλαβα ότι ο ΠΑΟΚ έχει πολλούς εχθρούς»
Αναλυτικά η συνέντευξη: Που βρίσκεσαι τώρα που μιλάμε;«Είμαι μαζί με τα παιδιά μου. Σήμερα είναι η μέρα του πατέρα, η γυναίκα μου είναι στο γυμναστήριο κι έτσι όταν έχω προπόνηση το απόγευμα, είμαι περισσότερο μαζί τους. Έχω δύο παιδιά, τον Braune που είναι 4 και τον Bryan που είναι 1,5 ετών. Έχουμε και μία γυναίκα που δουλεύει για εμάς και προσέχει τα παιδιά, αλλά είμαι χαρούμενος με το σχολείο. Μερικές φορές φυσικά μπερδεύονται με τα πορτογαλικά, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό».
Την περασμένη εβδομάδα ο ΠΑΟΚ πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου κι εσύ βοήθησες να γραφτεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία της ομάδας. Ηρέμησες μετά τους πανηγυρισμούς;«Περίπου (γελάει). Ήταν απίστευτες στιγμές. Όπως ο ΠΑΟΚ δεν είχε κερδίσει τίποτα για 14 χρόνια, όλα ήταν υπέροχα. Αλλά είναι ώρα να επιστρέψουμε πίσω στη δουλειά, επειδή έχουμε μπροστά μας τα πλέι οφ τώρα και είναι σημαντικό να πάρουμε το εισιτήριο για το Champions League».
Το παιχνίδι έγινε στον Βόλο, που απέχει περίπου δύο ώρες από τη Θεσσαλονίκη και ο τελικός ξεκίνησε με ημίωρη καθυστέρηση. Τι συνέβη;«Κατά τη γνώμη μου, το μέρος δεν ήταν έτοιμο για να φιλοξενήσει τον τελικό. Το στάδιο είχε λίγες θέσεις, η πρόσβαση δεν ήταν εύκολη. Όταν πηγαίναμε στο γήπεδο, έπρεπε να σταματήσουμε για αρκετή ώρα, επειδή υπήρχαν σταθμευμένα αμάξια... Όπως και να χει, το παιχνίδι πήγε καλά για εμάς και στο τέλος ήμασταν όλοι χαρούμενοι. Ο κόσμος της ΑΕΚ συμπεριφέρθηκε καλά παρά την ήττα κι εμείς πανηγυρίσαμε με τους δικούς μας φιλάθλους. Φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη γύρω στις 4 τα ξημερώματα και μας περίμενε ο κόσμος στον Λευκό Πύργο, που είναι ένα από τα σύμβολα της πόλης. Ο κόσμος ήθελε να δει την κούπα και να πανηγυρίσει και πανηγυρίσαμε κι εμείς μαζί τους».
Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι γνωστός για το πάθος του, θα τον παρομοίαζες με αυτόν της Πόρτο;«Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι διαφορετικός. Στην Πόρτο, οι φίλαθλοι είναι πιο ήσυχοι, εδώ η πόλη είναι μικρή και ο ΠΑΟΚ είναι ένα μεγάλο κλαμπ. Μερικές φορές το να περπατάς στην πόλη μπορεί να είναι πολύ διασκεδαστικό. Ο κόσμος σε πλησιάζει παντού, είτε πας να πάρεις ψωμί, είτε βάλεις βενζίνη... Είναι αστείο!».
Όπως ξέρεις έζησα για τρία χρόνια στη Θεσσαλονίκη και την αγάπησα. Απολαμβάνεις την παρουσία σου εκεί;«Πολύ. Αυτή η πόλη σου τα προσφέρει όλα. Οι συνθήκες εδώ είναι ιδανικές και η γυναίκα μου επίσης το απολαμβάνει. Είναι από τη Μαδέιρα, οπότε το να έχει δίπλα της τη θάλασσα είναι διαφορετικό. Στην Τουρκία ζήσαμε σε κάποιες πόλεις και ένιωθα λίγο πιεσμένος. Και τα παιδιά μου απολαμβάνουν τη ζωή εδώ, ο καιρός είναι καλός, υπάρχουν ωραία εστιατόρια και μέρη που είναι ωραία για περπάτημα. Εδώ γίνεσαι χαρούμενος».
Μετά από τέσσερις σεζόν στην Τουρκία, τι έκανε ο ΠΑΟΚ και σε έπεισε να πας εκεί;«Όλα είχαν να κάνουν με το πρότζεκτ που μου παρουσίασαν, το οποίο κατά την άποψη μου είναι ελκυστικό. Ο ΠΑΟΚ είναι ένα κλαμπ που δεν έχει κερδίσει πολλούς τίτλους, αλλά αυτή τη φορά έχει δημιουργηθεί μία ομάδα που μπορεί να πετύχει κάτι καλό. Ένιωσα ότι μπορώ κι εγώ να είμαι κομμάτι της ιστορίας το συλλόγου. Και η αλήθεια είναι ότι ήδη κατακτήσαμε το Κύπελλο. Το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι μία ευρωπαϊκή χώρα έπαιξε επίσης ρόλο. Στην Τουρκία, η κουλτούρα είναι διαφορετική, επειδή είναι μουσουλμανική χώρα. Επίσης, η πολιτική κατάσταση της χώρας δεν είναι πολύ σταθερή και αυτό με οδήγησε να αρνηθώ άλλες προτάσεις που είχα από εκεί. Ξέρεις όταν έχεις παιδιά και οικογένεια, αυτά μετράνε πολύ. Κοιτάζοντας πίσω, μπορώ να πω ότι πήρα τη σωστή απόφαση».
Φαντάζομαι αυτό το Κύπελλο ήταν ιδιαίτερο, με δεδομένη τη "μάχη" που υπάρχει με τον Ολυμπιακό:«Έχω ήδη καταλάβει ότι υπάρχει μεγάλη αντιπαλότητα μεταξύ Βορρά και Νότου στην Ελλάδα. Ο ΠΑΟΚ είναι ένα κλαμπ που δημιουργήθηκε από φτωχούς ανθρώπους και δεν έχει πολλούς τίτλους, αλλά έχει πολλούς φιλάθλους. Φυσικά και ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ είναι καλές ομάδες. Όταν κατακτήσαμε το Κύπελλο, κατάλαβα ότι ο ΠΑΟΚ έχει πολλούς εχθρούς, που δεν θέλουν να αφήσουν το κλαμπ να εξελιχθεί. Εδώ κάνουν τα πάντα για να το πετύχουν αυτό. Ο μεγάλος αντίπαλος είναι ο Ολυμπιακός, που έχει κατά καιρούς καλές ομάδες με μεγάλο μπάτζετ. Αλλά αυτή είναι η δική μας πρόκληση. Ήρθα εδώ, θέλοντας να αλλάξω την ιστορία του συλλόγου και να γράψουμε μαζί ένα ωραίο κεφάλαιο εδώ".
Έζησες σε τρεις πόλης στην Τουρκία. Ποια σου άρεσε περισσότερο;«Περισσότερο η Άγκυρα, ήταν ένας ωραίος χρόνος εκεί. Στην Ελλάδα όμως μου αρέσει πολύ. Η Θεσσαλονίκη μοιάζει πολύ με τη Μαδέιρα. Ο κόσμος είναι πολύ φιλικός και η πόλη σου προσφέρει να κάνεις πολλά ακόμη και με τα παιδιά σου. Αν και η Τουρκία ήταν μία αξέχαστη εμπειρία, προτιμώ την Ελλάδα, επειδή είναι μία χώρα πιο κοντά σε εμάς. Μου αρέσουν οι παραλίες και το φαγητό. Μου αρέσει πολύ να μαγειρεύω και συνήθως τρώμε στο σπίτι, αλλά εδώ μου αρέσει να τρώω και έξω επειδή τα εστιατόρια είναι πολύ καλά. Αυτό σε βοηθάει από το να ξεφεύγεις από τη ρουτίνα. Στην Κωνσταντινούπολη δεν μπορούσαμε να απολαύσουμε τις βόλτες μας, επειδή είναι τεράστια πόλη, οπότε ένιωθα λίγο μόνος».
Φοβήθηκες ποτέ στην Τουρκία;«Ναι και μπορώ να σου πω ότι έστειλα την οικογένεια μου στην Πορτογαλία. Δεν ένιωθα άνετα όταν έφευγα από το σπίτι για δουλειά και έπρεπε να πω στη γυναίκα μου να μην πάει στο εμπορικό ή βόλτα, επειδή δεν υπήρχε αρκετή ασφάλεια. Δεν έβγαζε νόημα όλο αυτό».
Έχεις ρίζες από την Ανγκόλα και την Πορτογαλία. Σε ποια ηλικία ήρθε στην Πορτογαλία;«Ο πατέρας μου ήταν ποδοσφαιριστής και ήρθα, όταν συμφώνησε με την Μπενφίκα, ήμουν μόλις δύο ετών. Όλα τα έκανα στην Πορτογαλία, εκεί πήγα σχολείο, εκεί μεγάλωσα. Δεν θα πω ψέματα. Όταν ο πατέρας μου ήταν ποδοσφαιριστής, πάντα υποστήριζα την ομάδα, στην οποία έπαιζε. Αυτό είναι φυσιολογικό. Αλλά αργότερα, μεγαλώνοντας, είδα καλύτερα τα πράγματα και μου άρεσε η Πόρτο. Ένιωθα ότι ήταν η καλύτερη ομάδα και η πιο οργανωμένη. Δεν άλλαξα άποψη επειδή πήγα εκεί, είχα αλλάξει πριν».
