ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ....



ΑΗΤΤΗΤΟ Μ@ΝΟΠΑΝΑ.....

Δεν μπορώ να γράψω τίποτα. Δεν υπάρχουν μνήμες, υπάρχουν πια συναισθήματα ανεξίτηλα χαραγμένα μέσα μου. 20 και 21 Απριλίου 2019 οι ωραιότερες στιγμές της ζωής μου μετά τη γέννηση της κόρης μου, ναι με αυτό το συγκρίνω... και η επιστροφή στις 3:00 τα ξημερώματα με μια αμαξοστοιχία φουλ ΠΑΟΚ, που επέστρεφε, με ένα ηλίθιο χαμόγελο ευτυχίας, στη αφιλόξενη ξενιτιά της Χαβούζας

«Αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να το περιγράψεις με λέξεις ...»



Ο 33χρονος Πορτογάλος μιλώντας στον επίσημο λογαριασμό της ΠΑΕ σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης είπε: «Είναι μια ημέρα και ένα βράδυ αξέχαστο, θα μείνει για πάντα στο μυαλό μας. Ούτε εμείς μπορούμε να το περιγράψουμε. Εγώ είμαι πολύ περήφανος που έζησα αυτή τη στιγμή με αυτή την ομάδα και αυτή την φανέλα. Αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να το περιγράψεις με λέξεις, ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό».

Αναφορικά με την πρωτοφανή αγάπη που εισέπραξε από τον κόσμο πρόσθεσε: «Ζούμε γι' αυτό. Όπως είπα και πριν δεν μπορείς καν να βρεις μια λέξη γι' αυτό. Σου έρχονται όλα στο μυαλό, τα όσα έχεις περάσει. Περνάνε χίλια δύο πράγματα από το μυαλό οπότε είναι δύσκολο να το περιγράψεις». Ωστόσο, την …. παράσταση «έκλεψε» η κόρη του Χριστίνα που αποκάλυψε τον μεγάλο της φόβο για τον λατρεμένο της μπαμπά: «Φοβάμαι μην πέσει ξανά κάτω και τραυματιστεί».

Αφοπλιστικά ειλικρινής παρουσιάστηκε και ο Δημήτρης Πέλκας, που πλαισιώνοντας το πάνελ των προσκεκλημένων παραδέχτηκε: «Όλη αυτή η πίεση ξεκίνησε όταν βγήκαμε από το ξενοδοχείο για να πάμε στο γήπεδο, είδα μια ανυπομονησία, μια λαχτάρα για να τελειώσει όλο αυτό και να πάρουμε το πρωτάθλημα. Όταν βγήκα και έπεσαν οι σφυγμοί, πέρασαν από το μυαλό μου δυνατές σκέψεις και όλο αυτό μου βγήκε. Δεν ξέρω αν ακόμη το έχω συνειδητοποιήσει...».

Και συνέχισε: «Πραγματικά όσες φορές και να την είχα στο μυαλό μου τη φιέστα, δεν την περίμενα να είναι έτσι, είναι αξέχαστες στιγμές. Απλά περιμέναμε με ανυπομονησία να κερδίσουμε το ματς και να δούμε τι θα ζήσουμε. Είναι στιγμές που δεν ξέρεις τι θα κάνεις. Μόνο ο Πασχαλάκης το είχε οργανώσει το πώς θα πανηγυρίσει. Όταν ήρθε η στιγμή να σηκώσω το τρόπαιο ψηλά, είναι μια στιγμή που δε θα την ξεχάσω ποτέ. Δεν υπάρχουν λόγια, δεν μπορώ να περιγράψω εκείνη την στιγμή. Ήταν όλα εξαιρετικά πραγματικά».

Τη … σκυτάλη παρέλαβε ο Δημήτρης Γιαννούλης αποκαλύπτοντας πως: «Ήταν κάτι το μοναδικό, όταν επέστρεψα στην ομάδα, το δούλευα στο μυαλό μου ότι θα ζήσω μεγάλες στιγμές, αλλά αυτό που έζησα δεν περιγράφεται. Πλημμύρισα από συναισθήματα χαράς. Βλέποντας συμπαίκτες μου όπως ο Μαλεζάς, ο Πέλκας, ο Βιεϊρίνια να κλαίνε σαν μικρά παιδιά, τότε κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι αυτό που πετύχαμε.Μετά τη νίκη επί του Ολυμπιακού στην Τούμπα τα πράγματα ξεκαθάρισαν αρκετά. Είχαμε αρκετό άγχος πριν το ματς με τον Λεβαδειακό, μπήκαμε συγκεντρωμένοι, κάναμε αυτό που έπρεπε και όλα τα άλλα είναι μια όμορφη ιστορία. Πραγματικά ήταν απίστευτο γιατί όταν ήμασταν στα αποδυτήρια δεν καταλάβαμε τι γίνεται. Όταν βγήκαμε έξω, είδαμε την δίψα του κόσμου και την συγκίνηση, ήταν κάτι μοναδικό. Γενικά όλο το κλίμα ήταν φορτισμένο. Ξεπέρασε τις προσδοκίες μας όλο αυτό που έγινε, ήμασταν... χαμένοι, εκστασιασμένοι».

Τον … επίλογο έγραψε ο Φερνάντο Βαρέλα. Ο ολιγομίλητος κι όχι γενικά τόσο εκδηλωτικός κεντρικός αμυντικός του ΠΑΟΚ σημείωσε: «Η καλύτερη στιγμή μου ήταν όταν παίξαμε απέναντι στον Ολυμπιακό, η ατμόσφαιρα, η συγκέντρωση που είχαμε. Αν θα έπαιζα ξανά ένα ματς, θα ήταν αυτό. Το κίνητρο που είχαμε ήταν τεράστιο. Τελειώσαμε τη δουλειά μας, πετύχαμε τον στόχο μας και μετά είχαμε τους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του τίτλου. Ήταν μια δύσκολη σεζόν και μετά από 34 χρόνια ήταν η στιγμή που έπρεπε να πανηγυρίσουμε το πρωτάθλημα».




Εδω δεν το εχουν συνηδειτοποιησει οι ιδιοι , εμεις πως μπορει να ειμαστε σε διαφορετικη μοιρα?